De oudste vorm van 3DTV en foto’s bekijken is met zogenaamde Anaglyphen. In de jaren tachtig experimenteerde de publieke omroep zelfs al met live 3D TV uitzendingen die geschikt waren voor mensen met een Anaglyph bril.
Een anaglyph bril is niet meer dan een bril met een rood en een groen of blauw glas. De meeste zijn zelfs van karton met plastic filtertjes erin. Doordat de rode glazen het rode beeld niet zien en de blauwe/groene glazen het blauwe/groene beeld niet zien, krijg je het idee naar echt 3D beeld te kijken. Het is echter wel zo dat de hersenen gaan compenseren. Zit je langere tijd met een Anaglyph bril op, dan zal je merken dat wanneer je hem afzet, je ogen echt even moeten herstellen.
Het voordeel van Anaglyph is dat het een passieve techniek is. Synchronisatie met de TV is niet nodig en een oude 60 Hertz beeldbuis TV geeft al perfect vloeiend beeld. Omdat het niet geschikt is voor langdurig gebruik zien we dit niet terug in moderne 3D TV’s.
Eén reactie
Waarom is het beeld slecht met kijken naar anaglyph film?