De een gaat douwtrappen, de ander doet een rommelmarktje. Ik koos er echter voor om met Hemelvaartsdag de nieuwe Max Payne 3 te spelen. In de review van vandaag lezen jullie waarom ik daar geen moment spijt van heb gehad.
Het is alweer negen jaar geleden dat de laatste Max Payne game verscheen. Nouja, als we de wederopstanding van Maxy Payne op iOS niet meerekenen dan. Max Payne 2: The Fall of Max Payne was voor zijn tijd echt een grote titel die kwalitatief het beste uit de consoles trok. Het is dan ook niet vreemd dat dit derde deel al in 2009 werd aangekondigd en mogelijk nog langer in ontwikkeling is geweest.
Tijd voor Max
Wanneer je Max Payne gaat spelen is het goed om alvast een klein beetje over zijn geschiedenis te weten. Natuurlijk dompelt de game je onder in de alcoholproblemen die Max heeft waardoor je een groot deel van de game in een soort van roes meemaakt. Deze problemen en zijn donkere blik op het leven zijn overblijfselen van de allereerste Max Payne game. Inderdaad, de Max Payne die je nu op je iPad kan spelen. In deze game worden de vrouw en dochter van Max vermoord. Je snapt, dat gaat je niet in de koude kleren zitten.
Nu, in Max Payne 3, bevindt Max zich (voornamelijk) in São Paulo, Brazilië. Een stad waar voetbal en armoede zegevieren. Een stad met aan de ene kant prachtige nachtclubs en aan de andere kant de Favelas. Sloppenwijken waar de politie maar geen grip op lijkt te krijgen. Sloppenwijken waar criminelen zegevieren en toeristen in kogelvrije busjes mogen kijken naar hoe hun levens er ook uit hadden kunnen zien.
Max Payne vormt de helft van de privébeveiliging van Rodrigo Branco en zijn familie. Een familie met veel geld die het er in het arme São Paulo goed van neemt. Het zal je dan ook niet verassen dat het leven van Max van het ene op het andere moment omslaat als een groep mensen de vrouw van Rodrigo ontvoeren. Ze is, zoals Max het zelf ook noemt, een ‘trophy wife’. Een veel te jonge, veel te knappe vrouw die ongetwijfeld aan Rodrigo vastklampt om zijn vermogen. Wanneer zij wordt ontvoerd, begint een nieuwe nachtmerrie die Max naar de donkerste hoeken van São Paulo trekt.
De Single-Player is in een uurtje of 11 uit te spelen, maar dan ben je ook alleen maar bezig om de game zo snel mogelijk door te spelen. Neem je meer tijd, dan zal je een hoop leuke dingen ontdekken en kan je maar zo 15 uur aan het spelen blijven.
Nadat je de game hebt uitgespeeld zijn er nog een paar game modi beschikbaar. Een aantal arcade modi laten je spelen om de meeste punten, de meeste kills en andere scores. De opvallendste is dan ook New York Minute. Je hebt een klok met vijf minuten die aftelt. Voor iedere kill krijg je bonustijd en dan mag je proberen zo lang mogelijk aan het spelen te blijven. Dit is duidelijk geïnspireerd door Time Crisis, maar dat is niet erg want het is leuk.
Multiplayer
Qua multiplayer had ik eerlijk gezegd niet al te grote verwachtingen van Max Payne. De multiplayer in de andere Rockstar games was leuk, maar bevatte weinig vernieuwing. De basis ervan was de open wereld en die ontbrak bij Max Payne. In Multiplayer krijg je daar toch weer een stukje van terug. In Gang Wars ga je met een groep gamers de strijd met elkaar aan. In vier ronden wordt min of meer bepaald hoe de teams in de finale tegenover elkaar komen te staan. De goede spelers ontvangen daarbij enige voordelen. Dat maakt Gang Wars behoorlijk spannend. Het is ook een type gameplay die ik zelf nog niet had gespeeld. Echt een leuk stukje vernieuwing in het genre en een prima toevoeging aan de Max Payne 3 game.
Gameplay
In tegenstelling tot vele andere titels van Rockstar, is Max Payne 3 geen open world game. Overal waar je bent, volg je een min of meer geforceerd pad. Een beetje vrij rondlopen en je eigen weg bepalen is er dus niet bij. Toch heeft Rockstar wel de nodige extra’s in de game zitten. Zo zijn op verschillende plekken onderdelen te vinden om gouden wapens te verzamelen en kan je verschillende andere karakters tegenkomen. Wil je de game 100% uitspelen, dan is het dus enorm belangrijk dat je iedere locatie goed doorzoekt.
Het schieten lijkt enorm op hoe Rockstar dit in de andere games geregeld heeft. Hierdoor voelt Max Payne vanaf het eerste moment vertrouwd aan en dat speelt wel zo lekker. Zodra je begint, kom je ook automatisch in een soort tutorial waar je een aantal moves aan zal leren. Mega belangrijk zijn ze niet, maar handig zijn ze wel.
In de game is een groot arsenaal aan wapens te vinden. Je leert dan ook snel om de goede wapens op tijd op te pikken, want niks is lastiger dan in het heetst van de strijd zonder munitie te zitten. Max kan een handwapen, een semi-automatisch wapen en een grotere gun met zich meespelen. In het heetst van de strijd is het ook mogelijk om te schakelen naar dual-wield waarbij Max zowel met het handwapen als het semi-automatische wapen schiet. Die luxe brengt ook een nadeel met zich mee. Hij laat het grote wapen vallen omdat hij geen hand meer vrij heeft.
Vormgeving
De afwezigheid van een grote open wereld geeft Rockstar de mogelijkheden om zich meer op de vormgeving van de game te richten. Één van de dingen die me dan ook meteen opviel, zijn de details in het haar van de karakters (Max verliest zijn haar pas later in het spel). Daarnaast is het ook regelmatig zo dat je de laatste vijand van een wave in detail ziet sterven en op dat moment extra vol kogels kan schieten. Ook hier spuit het bloed in vol detail.
Bloed en haren zijn niet de enige details die goed afgewerkt zijn. Ook kleding zit vol ‘realistische’ kreukels en beweegt realistisch mee. Dit net als andere flexibele materialen die je in het spel tegen zal komen. Echt prachtig om te zien. Ook al je merken dat het lijkt alsof je hetzelfde karakter geen tweede keer in de game aantreft. Er zijn echt waanzinnig veel verschillende karakters. Zowel qua uiterlijk als gedrag. Daarnaast loopt ook de omgeving schade op. Lig je onder schut en schuil je achter een pilaar, dan zal je al snel merken dat de stukken ervan om je oren vliegen tot op een niveau waarbij je de dekking kwijt bent.
Iets anders waar Max Payne om bekend staat is bullettime. Een term afkomstig uit de Matrix films. Wanneer je Bullettime gebruikt, gaat alles even heel langzaam. Je ziet kogels in detail vliegen en krijgt de ruimte om goed op je tegenspelers te richten. Dat geeft Max Payne echt even dat wouw effect wat bij de game hoort.
Voor de afwerking lijkt Rockstar met TV producers te hebben samengewerkt. Op diverse momenten zie je bijvoorbeeld het beeld opgedeeld worden waardoor details beter onder de aandacht kunnen worden gebracht. Het meest bekende effect na een paar uurtjes spelen zal dan ook wel de sterfscene zijn. Ook zie je regelmatig kleuren verschuiven en scanlines in beeld waardoor het idee van een roes gecreëerd wordt.
Conclusie
De eerste twee Max Payne games waren geweldig. Des te moeilijker moet het voor Rockstar zijn geweest om met een derde deel op de proppen te komen. Toch is ook dit derde deel in de Max Payne serie weer een briljante voortzetting van het donkere leven van Max. De gameplay voelt erg natuurlijk en maakt de spectaculaire actie in de wereld van Max toegankelijk voor iedere gamer. Ik speelde Max Payne op de Playstation 3. De game ligt vanaf vandaag in de winkel.