Gravity Rush wordt door velen gezien als dé titel die moet laten zien waar de PS Vita toe in staat is. De afgelopen dagen heb ik mezelf ondergedompeld in de waanzinnige wereld van de blonde heldin Kat. Een ervaring die ik inderdaad niet snel zal vergeten, maar of dit nu echt dé titel voor de Vita is..?
Het Verhaal
In Gravity Rush speel je de rol van de blonde Kat. Een typisch supercute meisje dat aan de ene kant heldendaden verricht en aan de andere kant door haar naïviteit in de problemen kan komen. Aan het begin van het verhaal ontwaakt de blondine met een serieus geheugenverlies. Zij, en haar kat Dusty, zijn uit de lucht gevallen. De eerste missies staan hierdoor voorral in het thema van ontdekken wat je kunt, wie je bent en het vinden (en inrichten) van een huisje. Ja, dat laatste maakt het wel een beetje een girlygame hoor. Gelukkig gaat het daarna echt los.
Tijdens haar missies zal kat diverse opdrachten uit moeten voeren om het leven in haar zwevende wereld een stuk beter te maken. Veel van deze opdrachten leveren nieuwe uitdagingen op die je kunt spelen om meer punten binnen te halen. Deze uitdagingen zijn echter geen onderdeel van het verhaal. Natuurlijk kent de game ook de nodige vijanden. Dit zijn voornamelijk de ‘Nevi’. Een soort monsters die je verslaat door hun ogen kapot te slaan en schoppen.
Tijdens het spelen merkte ik dat het verhaal van Kat zeer aanstekelijk is. Qua persoonlijkheid spreekt ze me zeer aan. Ze zou maar zo mijn ideale vriendin kunnen zijn. Schattig en in staat om mijn wereldje op z’n kop te zetten ;-). Het is dan ook jammer dat het verhaal van Gravity Rush een abrupt einde heeft. De geschiedenis van Kat krijgt amper uitleg waardoor het onduidelijk is waar ze uiteindelijk echt vandaan is gekomen. Dit schreeuwt om verduidelijking.
De Beleving
Grafisch staat Gravity Rush los van alle andere games die ik de laatste jaren heb gespeeld. Gravity Rush speelt deels in een open wereld (denk aan GTA en dergelijke). Deze wereld zweeft ergens in de lucht en doet qua stijl denken aan een mix tussen het prachtige Parijs en het oude Londen met een vleugje Praag. De kleuren zijn grauw, maar dat compenseert de game in de cut-scenes.
Het verhaal beleef je voor een groot deel in een interactieve strip. Deze is volledig in anime-stijl getekend en alle onderdelen van de strip staan op losse lagen. Op dat moment gebruikt de Vita haar sensoren waardoor alle bewegingen die je maakt te zien zijn in verschuivingen van de onderdelen van de strips. Hierdoor krijg je een soort van 3D beleving, want je kunt een klein stukje ‘om de hoek’ kijken. Helaas alleen niet ver genoeg. In de douche-scene van Kat is het kiertje net te smal voor een echte onthulling ;-).
Gameplay
Zoals gezegd is deze game grafisch echt uniek, maar daar gaat het niet om. Ik vertelde je al dat Kate de wereld op z’n kop kan zetten. Dat is haar superpower. Wanneer je in de game bent, druk je op de rechterschouderknop van de PS Vita. Op dat moment gaat Kate zweven en krijg je een cirkel waarmee je kan richten. Waar je op richten wordt de nieuwe ‘grond’ voor Kate. Hierdoor kan ze bijvoorbeeld tegen muren lopen, of tegen plafonds etc.
Om te voorkomen dat dit systeem het te gemakkelijk maakt om snel door de game heen te bewegen, is er een energiemeter. Wanneer die leeg is, valt Kate terug naar de echte grond. Je kunt ook sneller naar de originele zwaartekracht terugkeren door op de linkerschouderknop te drukken. Wanneer je weer met beide pootjes op de grond staat, herlaadt de energiemeter.
Kat kan de veranderingen in zwaartekracht gebruiken om onbereikbare plaatsen toch bereikbaar te maken en… om te vechten. Te vechten tegen de Nevi. Want als de Nevi op een punt lopen waar Kat naartoe valt, kan ze ook een schop uitvoeren. Hoe langer ze valt, hoe meer kracht de trap krijgt. Dit maakt het gevechtsysteem van Gravity Rush een unieke beleving. Gedurende het spel krijg je ook een aantal speciale aanvallen die je uit kan voeren. Deze moeten echter wel herladen. Ik merkte dan ook dat ik in gevechten vaak achter een gebouw schuilde tot ik mijn aanvallen weer kon uitvoeren omdat deze gewoon veel effectiever zijn. Het nadeel hiervan is dat de vaart soms wel even uit het gevecht is. Daarnaast is het missen van een tegenstander extra frustrerend en dat missen van een tegenstander gaat soms net iets te makkelijk.
Net als in games als Mortal Kombat is het ook in Gravity Rush mogelijk om een soort van eind-aanval uit te voeren. Wanneer een eindbaas dusdanig vermoeid is dat hij met één klap kapot te krijgen is, gaat deze blauw gloeien. Kat kan dan een prachtige eind-aanval uitvoeren. Deze aanvallen zijn een genot voor het oog.
Gravity Rush bevat ook nog een aantal side-quests. Er zijn namelijk veel objecten in de stad die niet werken. Deze moeten gerepareerd worden door ze brandstof te geven in de vorm van edelstenen. Deze zweven in de lucht en zal je dus moeten vangen. Tegelijk staan deze edelstenen het toe om je eigen gaven te verbeteren.
Conclusie
Ik ben een echte kerel en ik geef het meteen toe. Die Kat is een meid om verliefd op te worden. Knap, schattig en blond. Toch baal ik er van dat ik niet meer over haar karakter te weten kom. Het einde is gewoon te abrupt. Ook de gevechten kunnen soms aardig frustreren. Daar staat tegenover dat de beleving van Gravity Rush echt enorm gaaf is. Het spelen met zwaartekracht is iets waar iedereen lol in zal beleven en de strips zijn ook prachtig en leuk vormgegeven. Nee, Gravity Rush is niet dé titel voor de Vita, maar wel een hele goede.