Hebben we het over games met huurmoordenaars, dan denken we al snel aan Assassin’s Creed. Denken we aan sneaking games, dan komen we al snel bij Metal Gear. Hebben we het over het gebruik van paranormale gaven, dan denken we al snel aan een Diabolo. Drop deze drie in een Steam Punk jasje (oké, dat zou BioShock kunnen zijn), en je hebt misschien wel één van de grootste verassingen van het jaar. Inderdaad, afgelopen week speelde ik Dishonored van Bethesda.
Het Verhaal
Het verhaal van Dishonored begint in de stad Dunwall. Zoals ik al vertelde in de intro, speelt het geheel zich af in een Steam Punk-achtige wereld. Met andere woorden, modern zit in een oud jasje. Zo wordt de stad aangedreven door walvisolie. Sterker nog, het lijkt erop dat de walvissenjacht de voornaamste voorwaarde is voor deze samenleving om te bestaan.
Walvissen zijn niet de enige dieren die een belangrijke rol in Dunwall spelen. De andere beesten van betekenis zijn namelijk de ratten. De door de plaag getroffen stad barst namelijk van de beesten. Zijn ze alleen, heb je geen probleem. Sterker nog, ze kunnen zelfs handig zijn (daarover later meer). Zijn ze in een groep, en hebben ze trek, mag je rennen… of hopen dat je die beestjes snel genoeg kapot kunt maken.
Maar terug naar het verhaal. Jij bent Corvo Atttano, de bodyguard van de koningin. Nouja, dat was je. Ze is namelijk vermoord en jij bent de enige die het heeft gezien. Iedereen die de moord niet heeft gezien, heeft gezien dat jij als enige bij de koningin was. Één en één is twee en voor je het weet zit je in de gevangenis, wachtend op je terechtstelling.
Natuurlijk zal het zover niet komen. Voor je het weet ben je druk bezig om uit te breken. Je krijgt namelijk een beetje hulp. Hulp van het verzet. Een groep mensen die strijden voor het recht.
Meer Wegen naar Rome
Bijzonder aan de game is, dat je ondanks je vast missies, je zelf kunt bepalen hoe je ze uitvoert. De stad Dunwall bevat namelijk meerdere routes naar je doel. Uiteraard bevat het eerste level het meest duidelijke voorbeeld. Je moet namelijk door een poort die je zou elektrocuteren. Je kunt er voor kiezen de hele boel op te blazen, met de nodige gevechten tot gevolg. Een andere manier is om over de muur te klimmen of… om te lopen. In dat laatste geval krijg je al snel de eerste side quests aangeboden. Het gevolg van deze opties is ook dat je al snel de hele stad wilt verkennen om zo het maximale uit jouw spel te halen.
Levensvragen
Terwijl je begint te spelen, merk je al snel dat je een keuze hebt. Pleeg je een moord wanneer je een tegenstander tegenkomt, of probeer je niet ontdekt te worden? Natuurlijk moet je ook dan vijanden uitschakelen, maar wat denk je van een kort zuurstoftekort om ze in slaap te laten sukkelen? De keuze is aan jou terwijl je ze van achter besluipt.
Gadgets
Vanaf het begin wordt je uitgerust met een aantal leuke gadgets. Denk daarbij aan een gun (herlaadt wat langzaam) en een kruisboog. Die laatste heeft me het meeste plezier opgeleverd. Je kunt namelijk verschillende soorten pijlen vinden en kopen. Pijlen die tegenstanders uitschakelen of zelfs in brand steken zijn er volop, maar verdovingspijlen maken het spel echt leuk. Voor mij dan ;-). Naast deze wapens kun je elektronica vinden om alarmsystemen e.d. te saboteren. Hierdoor zijn deze middelen ineens tegen je tegenstanders in te zetten. Daarnaast zijn er nog kleinere items als handgranaten en lugubere landmijnen.
Hocus Pocus
Dishonored zit vol bovennatuurlijke krachten. Terwijl het verzet je met wapens zal uitrusten, leef je deels in de wereld van de zwarte magie. Dit geeft je de mogelijkheden om met teleportatie en mind control te werken. Bij die laatste kun jij bezit nemen van ratten of mensen om zo grote delen van de levels te doorlopen zonder gezien te worden. Daarnaast ontdek je ook andere handige mogelijkheden van deze beestjes.
Hoe verder je in de game wilt komen, hoe verder je jouw magische krachten moet opvoeren. Dit doe je met speciale items en dezen zijn te vinden met een hart. Je leest het goed. Hoe dichterbij je bij dergelijke items komt, hoe harder het begint te kloppen. De items kun je inwisselen tegen nieuwe gaven en upgrades van gaven die je al hebt. Pak je dit handig aan, kun je zelfs de tijd stil zetten en daarmee meer tactisch voordeel halen.
Grafisch
De (open) wereld van Dunwall is op een prachtige manier vormgegeven. Overal lopen dikke buizen die je kunt gebruiken om jezelf ongezien te verplaatsen en basismaterialen als metaal, steen en hout zijn duidelijk aanwezig.
Op geen enkele plek in Dunwall ben ik onder de indruk van grafische perfectie, maar dat is ongetwijfeld een bewuste keuze geweest. Ongeacht hoeveel tegenstanders op je af komen, nergens in de game ervaar ik enige lag en… hoewel het grafisch niet perfect is, is de sfeer van de wereld van Dunwall dat wel. Daarnaast is het bijzonder om te zien hoeveel gebouwen je in kunt en hoe ook niet compleet zijn uitgewerkt. Een stukje kunst op je console (of PC).
Audio
Qua audio heb ik een beetje een gemengd gevoel over Dishonored. De game zit namelijk vol met goed ingesproken stemmen. De ontwikkelaars hebben echt hun best gedaan om de stemmen goed aan de karakters en de achtergronden aan te passen. De enige die niet praat, ben jij zelf… en dat is een klein tegenvallertje. Het had de ervaring namelijk compleet gemaakt.
Conclusie
Ben je verslaafd aan games als Metal Gear of Assassin’s Creed, dan is Dishonored de verassing die je door de herfstvakantie trekt en verder. De game bevat namelijk zoveel mogelijkheden dat je de game zonder moeite nog een keer doorspeelt. Gewoon om te kijken hoe het nemen van andere beslissingen de game op een andere manier zal beïnvloeden. Alleen al de manier waarop je jouw magische gaven laat groeien is al heel belangrijk voor de mogelijkheden die je vroeg in de game krijgt. Bethesda’s Arkane Studios heeft met dit project veel risico genomen, maar niet tevergeefs!