Vandaag hebben we misschien wel één van de meest beruchte Super Mario games ooit in de review. Het gaat om de game die in Japan, met bovenstaande packshot, Super Mario Bros. 2 werd genoemd. Een Super Mario Bros. 2 game die inhoudelijk totaal verschilde met de Super Mario Bros. 2 game die we in Amerika en hier in Europa mochten spelen.
Nintendo of Amerika, verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de Super Mario Bros. 2 die we hier kennen, vond de Japanse variant namelijk veel te moeilijk. In plaats daarvan lieten ze het ontwikkelteam een nieuwe editie van Super Mario Bros. 2 ontwikkelen op basis van de Japanse game Doki Doki Panic.
Je snapt dat dit nogal wat verwarring bracht en dat spelers over de hele wereld zich afvroegen welke game nou de echte Super Mario Bros. 2 was. Bij de release van Super Mario All-Stars op de SNES kwam de game voor het eerst officieel uit buiten Japan. Nintendo besloot om de game om te dopen tot Super Mario Bros.: The Lost Levels.
Nu, in 2013, spelen we de game eindelijk opnieuw. De originele Japanse versie is namelijk beschikbaar voor de virtual console van de Nintendo 3DS. Het is dus niet vreemd dat het titelscherm van deze uitvoering van The Lost Levels het originele Super Mario Bros. 2 logo laat zien.
Wil je meer weten over de geschiedenis van deze game? Check Wikipedia.
Onveranderd
Het eerste dat opvalt wanneer je The Lost Levels gaat spelen, is dat de gameplay en graphics echt nog op het niveau van de Famicon zijn gebleven. Niks fancy 3D, gewoon de originele game.
Één van de gameplay-elementen waar ik destijds ook al verzot op was (ik speelde import), is dat ik nog steeds kan kiezen tussen Mario en Luigi. Beiden hebben nog steeds totaal verschillende eigenschappen in het spel.
Waar Mario snel is, is Luigi traag. Daar staat tegenover dat Luigi springt alsof hij op de maan is. Mooie, verre sprongen zijn het resultaat. Hierdoor kan Luigi plaatsen bereiken die voor Mario soms onmogelijk lijken terwijl Mario in de boss battles toch net iets sneller kan reageren. Elk voordeel heb z’n nadeel zullen we maar zeggen.
Dat The Lost Levels nu op de Virtual Console te vinden is, heeft nog een groot voordeel voor spelers. Eindelijk is het mogelijk om tussentijds het spel op te slaan. Ik herinner me nog goed dat ik soms hele dagen mijn SNES aan had staan om de game te kunnen finishen. Dat is dus niet meer noodzakelijk.
Conclusie
Nintendo heeft al heel vaak oude Mario titels in de Virtual Console gezet. De meesten kennen we natuurlijk allang. The Los Levels is dan ook een frisse release die voor velen een flinke uitdaging zal betekenen. Nintendo of Amerika investeerde niet voor niets in een softere versie van Super Mario Bros. 2 😉