Je moet er maar van houden: Exploratiegames. Games waarin je niets anders doet dan lopen. Games waarin daadwerkelijke gameplay schittert van afwezigheid. Games zoals Proteus en Dear Esther. Games waarin je de beleving over je heen moet laten komen en het gebrek aan gameplay voor lief moet nemen. Gone Home lijkt op het eerste gezicht ook op zo’n game, maar blijkt toch heel wat meer in huis te hebben…
Je staat bij de voordeur, het regen klettert op de aanbouw van jouw huis, de taxi is net vertrokken… Het jaar is 1995. Jij bent Kaitlin Greenbriar en komt net terug van een jaarlange reis door Europa. Logischerwijs sta je te springen om je hele ervaring te delen met je familie. Bij thuiskomst blijkt er niemand aanwezig te zijn. Je ouders, je zus: Ze zijn nergens te bekennen en je eerste aanwijzing is een notitie aan de voordeur van jouw huis.
Rillingen
De toon is gezet: Een verlaten huis vol met aanwijzingen. Een oud spookachtig huis waarin elke stap een rilling over het lichaam bezorgt. En dat terwijl de makers met hun game niet eens de intentie hebben om spelers de stuipen op het lijf te jagen. Toch weet Gone Home met haar geschetste omgeving een constante spanning aan te houden, terwijl jij als Kaitlin probeert het huis te doorzoeken naar duidelijke aanwijzingen over de afwezigheid van jouw familie.
Eenvoud
Het is deze eenvoud die Gone Home zo briljant maakt. Als speler schakel je lampen in voor het oplichten van donkere ruimtes, waarna je grondig te werk gaat om alle plekken van het huis te doorzoeken. Door de fantastisch geschetste jaren 90 setting en dito referenties, is deze vorm van verhaalvertelling doormiddel van exploratie nog niet eerder zo effectief uitgewerkt.
Karakter
Dit alles krijgt meer vorm door de aparte manier van karakterisering. Geen één keer worden de inwoners van het huis in levende lijve vertoond. Het zijn voorwerpen zoals brieven, boeken en dergelijke die verantwoordelijk zijn voor de schetsing van diens personages. Des te knapper is het dat deze game meer emotie bij de speler weet los te peuteren dan de gemiddelde romantische Hollywood film. Zo af en toe wordt er doormiddel van een voice-over het één en ander versterkt, maar de game gebruikt grotendeels het huis en haar voorwerpen om het verhaal drijvende te houden.
Detail
De makers hebben een behoorlijk oog voor detail. De inrichting van het huis, de aanwezige voorwerpen, de jaren 90 referenties, de subtiele soundtrack en geluidseffecten, de prachtige voice-overs: Alles zorgt voor een extra dimensie. Het is de karamelvulling van een Mars reep, de stroop op de pannenkoek, de spoiler van een racewagen. Ach, je snapt wat ik bedoel…
Conclusie
Ik zal geen woord meer vuil maken aan Gone Home. Het is een game waar je, jezelf het beste in kunt storten zonder al teveel voorkennis. Alleen dan zul je de ware briljantie van deze titel kunnen begrijpen. Als je zelfs niet een beetje geraakt wordt door de emotionele verhaalvertelling van Gone Home, dan bezit je officieel de emotie van een theelepeltje!
Gone Home is beschikbaar via het Steam platform voor een bedrag van € 18,99