Met de release van Shadow Fall is deze game de tweede Killzone die dit jaar in ‘s lands schappen is beland. Eerder dit jaar mochten we namelijk al genieten van het huurlingenbestaan in Killzone Mercenary. Met Shadow Fall neemt Guerrilla Games ons opnieuw mee de ruimte in om het verschil te maken in de strijd tussen de Vektans en de Helghast.
Guerrilla Games plaatst het verhaal van Shadow Fall enkele decennia na de catastrofes die we in Killzone 3 mochten beleven. Zowel de Vektans als de Helghast proberen op dezelfde planeet te leven en dat heeft tot een situatie geleidt die vergelijkbaar is met de koude oorlog in onze eigen wereldgeschiedenis.
Daarbij lijkt Guerrilla Games met veel aandacht naar de problematiek van de echte koude oorlog te hebben gekeken en de vele scenario’s die we uit films over die tijd kennen. Ook ‘de muur’ is terug te vinden als de scheidingslijn tussen de leefwerelden van de Vektans en de Helghast. Bijna ondenkbaar dat een dergelijk barbaarse oplossing zelfs in de ruimte nog een oplossing moet bieden om volkeren te scheiden.
Killzone Shadow Fall kent dan ook niet de grote veldslagen die we in eerdere games speelden. In plaats daarvan ben je veel meer met infiltraties bezig en dat geeft Shadow Fall een heel ander gevoel dan eerdere titels uit de serie. De game lonkt zelfs af en toe met de gameplay van games als Metal gear wanneer ik mijn best moet doen om in een bos langs controleposten te sneaken. Je kunt de Helghast dan uitschakelen door ze van achter met een mes af te slachten of door ze van boven te bespringen. Een leuk stukje afwisseling.
Dat Killzone de launchgame is die vooral ook moet laten zien wat de nieuwe PS4 in huis heeft, is meteen duidelijk wanneer de game start. De omgevingen waar je in de originele Killzone je tijd doorbracht waren mooi en thematisch, maar ook wat simpel en grauw. In Shadow Fall verlaat Guerrilla Games deze visie op de wereld waarin de game speelt en ervaren we eindelijk ook de pracht van de planeet waar om wordt gestreden. De arena’s zijn vormgegeven in prachtige bossen en kleurrijke steden. Het is bijna onmogelijk niet af en toe even aan de avonturen van Master Chief in Halo te denken, al zijn de details van de wereld van Shadow Fall vele malen indrukwekkender.
Het is onmogelijk om niet af en toe even stil te staan bij de prachtige details die de wereld van Shadow Fall bevat. Af en toe beleefde ik echt even een Rob Verlinde moment terwijl ik naar de prachtige details van de planten op de planeet keek. Gewoon omdat ze echt de nodige variatie laten zien en daarmee niet alleen de natuur heel dicht benaderen, maar ook de kwaliteit van de afwerking van deze game laten zien… Oké, tijd om de guns weer op te pakken en naar de gameplay zelf te kijken. Uiteindelijk gaat het natuurlijk ook om de knallers ;-).
De Killzone games zijn altijd prima shooters geweest, maar hebben me nooit aangespoord om echt te blijven spelen nadat het verhaal over was. gewoon omdat shooters als Call of Duty daar beter in zijn. Ook Guerrilla Games lijkt dit door te hebben. Killzone is als shooter namelijk een stuk vlotter geworden en speelt hierdoor veel lekkerder dan haar voorgangers. Nee, een Call of Duty tegenhanger is het nog niet, maar ook na het uitspelen heb ik gewoon zin om Killzone vaker te spelen en dat mag je als een groot compliment zien voor deze game.
Is Shadow Fall je eerste Killzone ervaring? geen probleem. Guerrilla Games stopt je namelijk eerst in een flinke virtuele oorlog in de vorm van een tutorial. Hier leer je alles over de mogelijkheden van jouw karakter. Voor de gevorderde gamers is deze tutorial helaas wel wat langdradig.
Qua AI heeft Killzone ook de nodige stappen gemaakt. Tegenstanders zijn een stuk intelligenter dan voorheen en weten me echt te verrassen. Als het tenminste de bedoeling is dat ze me aan moeten vallen. ‘Bewakers’ blijven toch de meest domme tegenstanders in het spel en zullen nauwelijks onverwachte dingen doen. Een mooi punt van aandacht voor de volgende Killzone.
In de wereld van Shadow Fall mag je ook met grote regelmaat gebruik maken van OWL. OWL is een vliegende robot die je door e missies heen helpt en misschien wel het belangrijkste onderdeel van jouw persoonlijke arsenaal. De OWL kan namelijk niet alleen computers voor je scannen, maar ook ingezet worden om tactische aanvallen uit te voeren. OWL heeft ook een schild modus om je te verdedigen en kan tenslotte ook nog eens ziplines uitzetten zodat je jezelf snel van de ene naar de andere locatie kan verplaatsen.
Ben je klaar met de missies, dan mag je in Shadow Fall ook online gaan gamen. De multiplayer modus kent tien gigantische maps om op te spelen en biedt je bovendien een gevarieerd arsenaal om mee te vechten. Dit en de nodige variaties op de online gameplay maken Killzone Shadow Fall ook online erg leuk om te spelen. In tegenstelling tot vele andere online shooters hoef je ook niet lang te spelen om alle wapens vrijgespeeld te krijgen. Je mag meteen aan de slag. Dat verandert ook de dynamiek in de game. De sterkste speler is niet de speler met de beste wapens, maar met de beste skills.
Conclusie
Killzone Shadow Fall is voor mijn gevoel een lichte reset voor het genre. Het is nog steeds een shooter, maar zonder de massale slachtvelden uit eerdere delen. Het gaat meer om skills en inzicht en dat geeft Shadow Fall een prettige diepgang. In de gameplay zijn echt nog wel wat ruwe randjes te vinden, maar voor nu is de game een must-have voor de PS4.