Het zal zonder twijfel toeval zijn. Naast Walt in Breaking Bad, heeft Sony Pictures de afgelopen jaren nog een serie gedraaid waarin de hoofdpersoon geconfronteerd wordt met kanker. Ditmaal mogen we ervaren hoe Cathy Jameson (Laura Linney – Frasier, The Truman Show)met deze situatie omgaat in wat ik zelf toch echt als een zwarte comedy typeer.
Series als The Big C zijn series die mij persoonlijk aan het denken zetten. Kanker is een rotziekte die maar al te veel mensen treft. Het kan mij ook gebeuren, hoe zou ik daarmee omgaan? Een vraag waar Cathy duidelijk ook mee worstelt en haar tot bijzondere besluiten weet te verleiden.
In het eerste seizoen besluit Cathy de ziekte haar geheim te houden. Iets dat best moeilijk blijkt. Zeker wanneer de overbuurvrouw een hond heeft die kanker blijkt te herkennen. Wanneer ze besluit om zoveel mogelijk van haar leven te genieten en daarmee de nodige wilde besluiten neemt, wordt het ook niet gemakkelijker. Ook hier is de confrontatie met de wereld en hoe mensen tegen het leven aankijken weer typerend voor de serie. Zo besluit ze bijvoorbeeld haar pensioengelden op te nemen en krijgt ze te horen dat het toch echt beter is dat ze even wacht tot ze 65 is…
In het tweede seizoen lijkt Cathy duidelijk om te zijn. Ze confronteert haar familie en naasten met wat haar te wachten staat. Ze gaat aan de experimentele behandelingen en kan al heel snel goed met een lotgenoot overweg. Al is het maar om zijn wijnverzameling ;-).
In seizoen 3 lijkt de kankerbehandeling aan te slaan en Cathy weet dat ze extra speelruimte krijgt, maar niet voor lang. In seizoen 4 gaat het compleet bergafwaarts en we weten allemaal dat de serie aan het einde van seizoen 4 toch echt stopt.
Ik zei het al even, The Bog C is meer een zwarte comedy dan een sitcom en daarmee zal The Big C een wat specifiek publiek aanspreken. Qua cast bestaat de serie vooral uit acteurs die goede B rollen hebben gespeeld. Dat is best fijn, want hierdoor ben je nauwelijks bevooroordeeld over de karakters die langskomen. Eigenlijk is Oliver Platt, die haar echtgenoot Paul speelt, nog de grootste naam die gecast is. Hij speelde in series als Fargo en Nip/Tuck.
Kijk ik naar de verhalen die in de verschillende seizoenen spelen, is seizoen 2 eigenlijk het zwakste seizoen van de hele serie. Het lijkt wel of de grappen en creativiteit even weg waren. Normaal staat dat garant voor het einde van een serie, maar in seizoen 3 weet de serie zich weer helemaal te herpakken om in seizoen 4 op een waardige manier af te sluiten.
Conclusie
The Big C is niet zo episch als Breaking Bad, maar verkent op een heel eigen manier het leven met een ziekte als Kanker. Het brengt de vervelende, maar ook de mooie momenten in beeld met bijzonder veel aandacht voor grappige momenten en misverstanden. Een zwarte komedie zoals die naar mijn smaak moet zijn. Het is jammer dat de serie het in seizoen 2 even verliest, maar seizoen 1, 3 en 4 zijn gewoon een genot om te kijken.