In het jaar 200 bracht uitgever Eidos (inmiddels failliet) de game Hitman: Codename 47 naar de PC. De game was zo succesvol dat het de belangrijkste gameserie na Tomb Raider werd. Afgelopen jaar kwam de verfilming door Aleksander Bach in de bioscopen en deze week lag hij bij ons op de deurmat.
De film Hitman verscheen al eerder in de bioscopen. 2007 was het jaar waarin het filmpubliek kennis maakte met het karakter. Toch was de film niet succesvol genoeg om meteen met een opvolger te komen. Sterker nog; Hitman: Agent 47 is een reboot die de vorige film moet doen vergeten. Gelukkig!
Met de titel Hitman: Agent 47 komt de titel dan ook losjes overeen met de Hitman: Codename 47 game uit het jaar 2000. Een enigszins logische naam voor deze reboot. Het epische karakter is natuurlijk in stand gebleven. Hitman is nog steeds een kale, zwijgzame hoormoordenaar met een tatoeage in zijn nek. Met een prachtig zwart maatpak en bloedrode das en natuurlijk zijn zwarte handschoentjes om geen vingerafdrukken achter te laten. Voor acteur Rupert Friend lijkt de rol op het lijf te zijn geschreven.
Zijn tegenspeler is Katia (Hannah Ware). Zij lijkt het compleet tegenovergestelde van onze Hitman en jammert de hele film door over zijn gebrek aan gevoel. Gelukkig compenseren de looks van Katia voor haar gejammer. Laten we wel zijn, we kijken Hitman toch vooral om de actie.
En die actie is volop aanwezig in Hitman: Agent 47. We zien het ene salvo na het andere over het scherm vliegen in een montage en choreografie die sterk doet denken aan vele andere grote actiefilms. Nee, heel origineel is het allemaal niet, maar vermakelijk is het wel. Af en toe zit er nog een goede oneliner tussen of een leuke grap, maar verder is het gewoon anderhalf uur knalwerk.
Extra’s
Qua extra’s zou je verwachten dat we enorm veel te weten komen over het herschrijven van het gamescript naar de film. Over hoe animaties toen werden gemaakt en nu. Misschien zelfs wel een vergelijking met de eerste Hitman film uit 2007 om uitleg te geven waarom de reboot nodig was (al kunnen we dat wel raden). Niks van dit alles. Verwijderde scènes en een special over de choreografie van de gevechten. En dat laatste is niet echt iets om over op te scheppen in deze film. Het gros van de gevechten voelt immers aan als de talloze gevechten die we al in andere actiefilms hebben gezien.
Conclusie
Verfilmingen van games zijn altijd spannend. Of ze zijn steengoed, of ze vallen enorm tegen. Hitman: Agent 47 zweeft er een beetje tussenin. Prima voor op de vrijdagavond met een groep vrienden, maar niets voor iemand die zoekt naar originaliteit en een goed verhaal achter de explosies. Een matige voldoende dus.
Beschikbaarheid
Hitman: Agent 47 is onder anderen verkrijgbaar via Bol.com.