Lees hier de review van de 3DS titel van de traditionele RPG The Legend of Legacy! Is het een prachtig verhalend avontuur of is het grinden tot je een ons weegt? Je leest het hier!
Iedere keer als er een JRPG opduikt dan maakt mijn hart een sprongetje van blijdschap, dat was ook zo bij het horen van The Legend of Legacy. Deze game is ontwikkeld door het team van Furyu in samenwerking met Grezzo. In Europa gepubliceerd door de fantasy specialisten van Atlus.
Ondanks dat deze titel al sinds januari 2015 is uitgebracht in Japan en dat er staff members aan hebben gewerkt van producties zoals Final Fantasy, Chrono Trigger en de SaGa series, had ik er nog geen lucht van gekregen. Nu de game eindelijk in Europa verkrijgbaar is kon ik niet wachten om de game te proberen.
Gameplay & Story
We beginnen de game bij een keuze uit zeven karakters. Deze personages zijn voorzien van een aantal bijzondere namen zoals; Meurs de elementalist, Eloise de alchemist, Liber de schattenjager, Bianca de amnesiac, Garnet de knight, Owen de huurling en Filmia de kikkerprins (ja, echt). Deze avonturiers zijn allemaal verschillend van looks en karaktereigenschappen, ieder met hun eigen motivatie om op avontuur te gaan. De keuze die je maakt qua karakter is niet van belang. Er wordt een team van drie gevormd waarmee gespeeld wordt en uiteindelijk komt iedereen weer bij elkaar. Jouw keuze is dus echt gebaseerd op de looks van het karakter waar je tegenaan moet kijken.
De echte verhaallijn die achter ieder karakter schuilgaat is lastig te achterhalen. Tijdens het spelen krijg je namelijk erg weinig dialogen voor je kiezen, nog minder cutscenes en weinig story te horen. Hiervoor moet je echt op zoek gaan verschillende Singing stones. Deze stenen zijn verstopt over de wereld en niet een must om te vinden, maar geven voor de liefhebber wel meer uitleg over een personage. Wanneer je een steen inspecteert krijg je een verhaallijn in gedichtvorm te horen. Persoonlijk vind ik dit een minpunt omdat de story je per moment moet overvallen en niet achteraf terug te lezen moet zijn op een dichtende steen.
Maar dit weet je als beginnende gamer nog helemaal niet. Je weet dat het spel wordt besteed aan het verkennen van het land Avalon. Waar je overigens direct mee begint. Je kiest een personage, in mijn geval Liber de schattenjager. Dit manneke maakt qua aanval gebruik van zijn blote mannenklauwen, korte zwaarden, bijlen, boog, watermagie en healing. Zonder echt in te gaan op wat we gaan doen begin je direct in een party. Terwijl je loopt ontpopt de map zich letterlijk. Bomen, struiken en gewassen schieten uit de grond wat een komisch effect geeft, maar de geloofwaardigheid van het level niet ten goede komt. Al gauw kom je erachter dat het in deze game draait om een aantal hoofdzaken: het vechten tegen monsters, het 100% verhullen van de landkaartjes en het vinden van schatten.
Wanneer je het gebied waar je loopt en wat op de kaart te zien is, 100% hebt verkend, dan krijg je daarvoor extra punten. Het zijn een soort achievements om te halen en dat vormt een leukere uitdaging in de game. Iedere map voor de volle mep verkennen. Daarnaast kun je jouw landkaarten verkopen aan merchants die meer opleveren als ze geheel qua zicht zijn uitgespeeld.
Battle & Formations
Met een team van drie loop je alleen over de map. Huh? JRPG gamers begrijpen mij wel. Je beweegt je voort als Liber (in mijn geval) en wanneer je een vijand ziet lopen en je valt die aan… Ja, je ziet ze hier lopen en wordt dus niet echt overvallen met een ‘barst in je scherm’ battle. Je kunt wel naar een vijand toelopen en de vijand naar jou en bij contact begint er een battle. Je kunt je ook laten aanvallen want de vijanden zien je lopen en versnellen hun pas om jou het leven zuur te maken. Wanneer je in een gevecht beland verschijnt er een battle screen met een klassiek turn based battle systeem.
De gevechten zijn pittig. Niet lastig om door te hebben, tactisch dat wel. De aanvallers doen al snel veel damage en als je niet vecht volgens de juiste manier haal je het gewoon niet. Tijdens gevechten kun je zoals zoveel JRPG’s gebruik maken van technieken om er weer wat HP bij te krijgen. Dat kan hier ook, de magische trick om te helen maakt trouwens ook een gevallen kameraad weer levend. Je hebt hier dus geen speciaal items of spreek voor nodig. Schrik niet dat je nu nog geen items kunt gebruiken en geen menu kunt openen, dit is na de tutorial gewoon weer mogelijk.
Turn Based, je vecht dus om beurten en wacht tot de ander klaar is. Het gevecht doe je niet alleen maar met twee andere party members. In een gevecht kan je een aanval met een bepaald wapen kiezen, een item gebruiken of magie gebruiken. Maar voordat een gevecht begint kies je eerst je Formation (je formatie in het gevecht).
Je start met de eerste formatie Pegasus. Iemand met een Buckler (schild) vangt alle klappen op terwijl een ander schade toedient en de derde de party healed (levens erbij tankt door magie). Voor ieder gevecht maak je eerst een keuze uit je tactiek. De standaard tactiek is dus iemand met een schild die alle aanvallen opvangt. Dit scheelt behoorlijk in damage. Aan de andere kant kan diegene die de aanvallen opvangt, zelf niet aanvallen. Kies je voor een standaard formatie waar iedereen aanvalt dan merk je in het begin van de game al dat een tegenaanval soms 30 van de 100 HP kost. Wanneer een schild dit blokt kost het maar 12 HP.
The Legend of Legacy is in veel opzichten een traditionele turn based RPG. Het maakt wel wat uitzonderingen door gebruik te maken van een aantal extra’s.
Elemental Charms
Tijdens je reis pik je diverse relics op. Door een relic te vinden speel je contracten vrij die je kunt sluiten zodat je speciale aanvallen kunt uitvoeren. Zo gebruik je onder andere de Air Charm om de aanval Bladestorm uit te voeren, de Water Charm om te helen en de Fire Charm om de party te beschermen.
Arts
Ieder wapen dat je gebruikt heeft een eigen Art, met een eigen vaardigheid. Als het zwaard sterker wordt door te levelen, dan wordt je vaardigheid ook sterker. Zo heeft een short sword bijvoorbeeld een zwaarddans Art die steeds damage overtime geeft. Een shield krijgt een krachtige shield block en zo zijn er nog wat Arts beschikbaar.
Conclusie
De game is in mijn ogen een mix van een Monster Hunter achtige game en een traditionele Final Fantasy titel. Er is meer achtergrond en verhaal dan een Monster Hunter, maar toch reis je naar een gebied, kam je het helemaal uit en daarna ga je weer vlug terug naar je dorpje zonder iemand gesproken te hebben. De algemene gameplay bestaat namelijk het verkrijgen van kaarten. Met een klik reis je naar naar het gebied, 100% vrijspelen, monsters bevechten en je vaardigheden verbeteren. Daar is helemaal niets mis mee, al missen de gebieden en de gevechten het wel iets aan variatie.
In de battles krijg je na een tijdje ook wat last van sleur omdat het systeem grotendeels zich opmaakt uit routinematige strategies en patronen. De nieuwe vaardigheden die je krijgt zijn vaak een krachtigere versie van de vorige en niets nieuws. Daarnaast zie je dat je vijanden wel erg op elkaar lijken en alleen iets sterker zijn.
Maar, wat kunnen we nu zeggen van de game. Is het een aanrader? Moet je het spelen? Ik vind van wel! De game ziet er grafisch geweldig uit. De art stijl is niet nieuw, maar wel erg geliefd binnen het platform. De muziek is erg sfeer bepalend en prachtig bij momenten. Samenvattend is The Legend of Legacy toffe game met stukken die echt geweldig leuk zijn en stukken die toch te veel herhaald worden. De verhaallijn is toch te minimalistisch en de karakters kennen weinig diepgang. Je bevindt je niet met je ziel en zaligheid in het spel en je hebt geen band met de karakters. Dat maakt deze game tot een leuke game, misschien wel één van de tofste JRPG titels op de 3DS, maar geen goud of zilver.
Pluspunten:
- Graphics
- Muziek
- Battle systeem
Minpunten:
- Minimalistisch verhaal
- Weinig karakterdiepgang
- Herhaling
Cijfer: 7,5