Hij stond groot op de eerste Power Unlimited die ik als tiener kocht; Fox McCloud. Aanvoerder van Star Fox. Een elite squadron met als wingmen Slippy Toad, Peppy Hare en Falco Lombardi. Afgelopen week lanceerde Nintendo in één klap twee nieuwe games voor de serie.
Dat Nintendo in één klap twee games neerzet is een opmerkelijke stap. De laatste echt nieuwe Star Fox game verscheen in 2006 op de Nintendo DS. De 3DS kreeg enkel een 3D uitvoering van de originele Star Fox 64 game van de Nintendo 64. Voor de Wii werd helemaal geen Star Fox game ontwikkeld. We hebben dus tien jaar mogen wachten op deze nieuwe titel.
Star Fox Zero neemt ons opnieuw mee naar het Lylat sterrenstelsel waar nog altijd een enorme oorlog woedt. De verhaallijn van Star Fox Zero is duidelijk gebaseerd op dat van de Nintendo 64, maar dat mag de pret niet drukken. Het gaat immers om het knallen.
Wil je zo snel mogelijk door de game heen, is het verhaal in ruim vijf uur uit te spelen. Daar staat tegenover dat je dan heel wat aan gameplay hebt gemist. Daarnaast zijn er veel levels die je uitdagen om jouw eigen scores te verbeteren. Daarmee kent Star Fox Zero een hoge replay waarde. Je hebt het echt goed gedaan als je echt alle 20 missies hebt vrijgespeeld.
De levels zelf zijn doorgaans van goede kwaliteit, maar echt leuk zijn de bossbattles. Iedere eindbaas die je tegenkomt voelt echt anders aan waardoor je steeds weer voor een nieuwe uitdaging komt te staan.
Star Fox Zero speel je natuurlijk met de Wii U Gamepad. Tijdens mijn previewsessie op de Gamescom had ik al wat moeite met de bediening en ook thuis op de bank was het eerste uurtje behoorlijk frustrerend. De gameplay is voor een groot deel afhankelijk van een stukje coördinatie tussen wat er op de TV gebeurt en wat er op het scherm van de Gamepad gebeurt. Oefening baart kunst, maar Star Fox Zero is zonder twijfel de moeilijkste uit de serie om te vliegen.
Dit verandert wanneer je Star Fox met twee spelers gaat spelen. Dan krijg je een co-op modus waarbij één van de spelers de rol van boordschutter op zich neemt en zorgt voor de bediening van het kanon via de Wii U GamePad. De andere speler neemt een Wiimote of controller in de hand en bedient de rest van het schip. En dan is de gameplay in eens top!
Grafisch gezien is Star Fox Zero een ambitieuze game voor de Wii U. Nintendo speelde bij de release van de console al niet in op de race om de sterkte GPU, maar op creatieve gameplay. Dat de GPU niet ijzersterk is merken we in de game. Nintendo doet haar best om de game op een lekkere 60 frames per seconde te laten draaien, en offert daar detail in de graphics voor op. Hierdoor zien vijanden er soms wat simpel uit, maar blijft de gameplay in grote delen van de game lekker op tempo. Alleen bij grote levels en enorme explosies wil de framerate weleens inzakken. Ach, daar valt prima mee te leven.
Conclusie
Net als iedere Star Fox game uit de oude doos, weet ook Star Fox Zero me weer te boeien. De game levert weer een paar prachtige boss battles en draait voor het grootste deel op een fijne 60 frames per seconde. De bediening onder controle krijgen is wel een hele klus en leverde bij mij echt wel een dik uur frustratie op. Eenmaal onder controle speelt het geheel lekker weg.
Beschikbaarheid
Star Fox Zero is onder anderen verkrijgbaar via Bol.com.