Dark Souls 3 is een grillige RPG die zich werkelijk aan de rand van de afgrond afspeelt. Kan jij een uitdagend vechtsysteem aan zonder honderden keren te sterven door de overheerlijke eindbazen of heb je gewoon een sterke ruggengraat? Ik ging de uitdaging aan!
Ontwikkeld door de Japanse ontwikkelaar FromSoftware, Dark Souls III is het nieuwste hoofdstuk van Bandai Namco in de Dark Souls–serie. De wereld Lothric, die een apocalyps nadert, heeft een held nodig -en het liefst snel een beetje.- Overal om je heen vergaat glorie of is die al langer vergaan. Vijanden vallen aan vanuit de schaduw in plompende bewegingen en vertrokken gezichten. Gevallen ridders lijken een wegmarkering en de moeilijkheidsgraad van de gameplay trekt je keer op keer de zwarte stilte in. Behalve misschien de kampvuurtjes die her en der verspreid over de game braden heeft de dood de game besmet en alles wat het aanraakt is gevuld met verderf, heerlijk toch?! De grillige wereld is prachtig triest en betoverend donker. Een pauze zo nu en dan inlassen om wat roze bubbeltjes limonade te drinken en een K3-nummer te draaien, zorgt ervoor dat je niet opgeeft te ademen, maar mensen wat een game!
Gameplay
Een goed begin van een RPG is wat mij betreft de character creation. Heerlijk hoe jij bepaald hoe jouw karakter door het leven gaat. In het bijbehorende filmpje zie je een klein stukje en totaal de eerste 15 minuten aan gameplay. Wat direct al duidelijk is aan deze game is de diepgang van de RPG. Je voelt je al snel aan je lot overgelaten in een wereld waarin je schijnbaar alle kanten op kunt. Je kunt ontdekken tot in het oneindige zonder echt te verdwalen (zoals bijvoorbeeld in openwereld RPG’s zoals ik bij de Elder Scroll’s nog wel eens mijn doel voor ogen kwijt raakte.) Iedere afslag loopt ergens naar toe en er leiden (of lijden in geval) meerdere wegen naar Lothric. Je vijanden zijn uit de hel getrokken monsters, maar met humane trekjes. Soms zijn het gastpersonages uit de Lord of the Rings, soms zijn het uit de grond getrokken lijken. Wat opvalt, is dat deze gasten niet zo gemuteerd zijn met andere wezens en dieren -zoals in de eerdere series- maar zeker nog gedoemd en hier en daar onmenselijk. Iets wat ze juist realistischer maakt.
Zoals bij de vorige delen vertelt Dark Souls 3 een intrigerende verhaal: Je neemt de rol van een “Unkindled,” aan, een ondode held die vervloekt is naar het land van Lothric te dwalen. De enige hoop om een oneindige duisternis tegen te gaan is door “to link the fire” en alle gevallen helden die het hiervoor geprobeerd hebben op te sporen en dood te vermoorden tot ze nog doder zijn. Gek genoeg is dit doel helemaal niet zo belangrijk. Centraal staat het verkennen van een reusachtige wereld en het ten strijde trekken van echt uitdagende vijanden.
Battle
Dark Souls is een serie bekend om zijn uitdaging en Dark Souls 3 is geen uitzondering. Duiken, rollen, steken, hakken, magie, ontwijken, afwachten en toeslaan. Dit in combinatie met de honderden soorten wapenuitrusting die verkrijgbaar zijn… Een kenner en vrind van mij -Ronald- zei mij dat dit er dit deel gekeken is naar het vechtsysteem van Bloodborne, vooral qua snelheid is het vechtsysteem aangepast. Niet net zo snel, maar wel een stuk sneller. Qua hardcore-gameplay terug deze game terug naar de roots van FromSoftware: Demon Souls. Het heeft mij als fervent gamer ieder geval moeite gekost om door de eerste uren heen te bijten. Dit omdat ik het battle systeem niet onder de knie had en dat je vrij snel het leven laat. Nu staan deze zaken wel heel nauw bij elkaar, maar toch hield het me niet tegen. Iedere keer dat je dood gaat heb je een stukje meer kennis, iets meer ervaring en ga je sterker een herkansing in. Het frustrerende waren juist de domme fouten van “oh dat doe ik wel even, huppa” en al gauw lag ik weer op de vloer in mijn eigen bloed te pootje baden. Of wanneer je in een hoekje bent gedreven en vast zit. De camera heeft het dan nog wel eens moeite om het beeld bij te houden wat je op dat moment nodig hebt en dan is de besturing onmogelijk. De bazen van het spel zijn de moeilijkste die ik ooit ben geconfronteerd –in welke game dan ook.- Het koste me dan ook veel meer tijd om deze review goed en eerlijk te kunnen schrijven zonder na een paar introductie alinea’s te schrijven “ik heb de zwarte handdoek in de ring gegooid.” Uiteindelijk kom je erachter dat zelfs de meest moeilijke vijanden herkenbare patroon volgen. Dit patroon ontrafelen en de baas overwinnen zorgt voor een tevreden, moordlustige glimlach om mijn verbeten lippen.
Graphics
Qua graphics vond ik de game op de PS4 eigenlijk wel wat tegenvallen. Vergis je niet, de cut scenes zijn monsterlijk goed, maar de gezichten bijvoorbeeld bij character creation, die lijken wel 2005 design. De mindere graphics zijn deels te wijden aan the darkness… Alles is donker en daardoor kan je moeilijker uitblinken met licht en kleur, maar voornamelijk omdat ik de game in high res op een PC heb gezien. Die verschillen, tussen 2e generatie Playstation en de game PC’s, blijven me keer op keer verbazen of eigenlijk teleurstellen. Natuurlijk is de game mooi, maar als de game zoveel mooier is op een game pc dan moet je Sony bijna vragen of ze niet beter de naam kunnen veranderen in de PS3,5. Als we Dark Souls 3 vergelijken met RPG’s zoals de nieuwe Fall Out, The Witcher 3 of Uncharted, dan vind ik Dark Souls 3 gewoon minder mooi. Grafisch minder sterk.
Conclusie
Hoe je het ook wendt of keert, Dark Souls neemt je in zijn of haar donkere greep en houd je vast. Het is geweldige actie RPG en -reeks. De diepgang van de wereld, het wapenarsenaal, de snelle uitdagende combat en de donkere graphics maken deze game tot een winnaar. Verhalend is de game op z’n best vaag te noemen, ik heb het internet moeten afstruinen tot ik een beetje het plot begreep… Dat lijkt me niet de bedoeling. Voor mij persoonlijk is de game te veel gevuld met verrotting, ik verlang naar een vleugje extra humor, een herkenbaar personage met affectie en wat minder grimmigheid. Maar dat beste vrinden, past niet in deze wereld thuis.
Pluspunten
- Uitgebreide wereld
- Veel wapens en art
- Uitdagende gameplay
Minpunten
- Wel erg veel dark
- Verhalend vaag