Nadat in 2003 de wereld massaal de zee in ging met Nemo duurde het een aantal jaartjes voordat Disney met een welverdiend vervolg op de proppen kwam. Finding Dory is het wachten echter meer dan waard geweest. De film is perfect geanimeerd, heeft een voortreffelijk verhaal en biedt genoeg herinneringen aan zijn illustere voorganger.
Disney is in 2016 de absolute top studio die hit na hit aflevert. Finding Dory volgt de welbekende vis met een slecht werkend korte termijn-geheugen op haar reis door de oceanen om haar ouders te vinden. Het kleurrijke gezelschap dat ze tegenkomt is grappig en ter zake doende. Oude bekenden, zoals de zeeschildpad die hun op hun eerste reis al een stuk op weg hielp, maar ook een rits aan nieuwe vrienden passeren de revue. Vooral de inktvis Hank, een leuke rol van Ed O’Neill, springt in het oog. Dory noemt hem liefkozend Septopus omdat Hank eerder een poot verloren is.
Om haar ouders te vinden komt ze terecht in een soort Sea-Life Aquarium. De eerste die ze tegenkomt is dus Hank, de Septopus, die haar helpt om zo een ticket naar een in zijn ogen veilig aquarium te krijgen. Hij zorgt dat ze een oude jeugdvriendin tegenkomt, de vriendelijke walvishaai Destiny die haar herinnerd aan een aantal belangrijke dingen. Zoals het feit dat ze altijd gewoond heeft in het naastgelegen bassin, ‘Open Ocean’ genaamd. Met een hoop moeite en hulp van haar nieuwe vrienden komt ze daar uiteindelijk ook terecht maar haar ouders zijn er dan niet meer. En dan. Ondertussen zijn Marlin en zijn zoon Nemo, Dory al een poosje aan het zoeken. Onwetend dat ze haar op de hielen zitten komen ze hortend en stotend dichter bij hun doel. Samen met Nemo zien we het hele Aquarium park van binnen en buiten. Mooie bijrollen zijn er voor de zeeleeuwen Fluke en Rudder die liggend op een rots voor de ingang van het park zorgen voor een hoop grappen.
Mening
Finding Dory blijft een Disney film met een moraal. Vriendschap is belangrijk, familie is belangrijk, geloof in eigen kunnen is belangrijk. Jaja, we weten het. Maar tjongejonge, wat een bijzonder geestige film levert dit op. Met ogenschijnlijk speels gemak weten de makers keer op keer de gevoelige snaar te raken met de baby Dory die steeds weer opduikt. Humor is er in de vorm van Hank, de Septopus en de twee zeeleeuwen in ruime mate aanwezig. De animatie is weer oogverblindend mooi en de 3D effecten zijn dit keer zeer welkom. Het geeft een mooie extra dimensie. En een tip voor de liefhebbers, blijf zitten tot na de aftiteling, er is nog een leuk toetje te zien. Met de stemmen van Ellen Degeneres, Albert Brooks, Ed O’Neill, Diane Keaton en Idris Elba. Geregisseerd door Andrew Stanton en Angus MacLane. Disney heeft dit jaar na Star Wars, Zootropolis, Jungle Book en hun aandeel in de Marvel reeks Captain America een vijfde hit in handen. Finding Dory gaat records breken, Disney’s eigen records.