Wat voelde ik mij bevoorrecht! De game waar iedereen al maanden naar uitkeek mocht ik aanschouwen én spelen in twee Gamescom demo’s! Een stukje algehele vrije speelervaring en een kwartier storyline van The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Hoe dat was? Dat lees je natuurlijk hier!
Nintendo Nederland had dit jaar een fijne privé booth waar twee mooie flatscreens hingen met de Zelda game klaar voor gebruik. In de booth lagen op tafel de Nintendo Classic Mini (handheld formaat NES met voorgeprogrammeerde games aansluitbaar op HDMI) en wat New 3DS XL consoles klaar om gespeeld te worden met nieuwe releases zoals de Mario Party Star Rush. Allemaal te gek natuurlijk (en ik heb het zeker allemaal even vastgehouden,) maar toen ik de Wii U controller kreeg toegewezen om Breath of the Wild te spelen vervaagde even de rest.
Als eerste kregen we de ervaring om Zelda te spelen zonder verplichtingen. Ik bevond mij in een bosrijke omgeving zonder wapenuitrusting. Tegen een boomstam lagen een boog, een zwaard, een stok en een schild om alles te equippen en uit te testen. Wat direct opviel was de art style. Een nog onbekende mix tussen de cartoony style van Wind Waker, the Twilight Prinses en een shader die mij maar niet los kon laten. Ik was lichtelijk teleurgesteld want ik had buiten een free environment ook een volwassenere Link verwacht, of misschien ieder geval realistischer. Toch moet ik bekennen dat hoe meer ik speelde, de camera van angle veranderde tijdens conversaties en acties, ik begon te houden van deze eigenwijze Nintendo streek.
Oke, geen gemopper: terug naar de demo gameplay. Naast mij stond een stalen pan boven wat houtblokken en daarnaast een knisperend kampvuurtje. Het hout onder de pan moest in aansteken door middel van een pijl vanuit het vuur in de blokken te schieten. Waarom ik een torch had mocht Joost waarschijnlijk weten. De Nintendo spokesperson vertelde me dat de paddenstoelen rondom het kampvuur geplukt konden worden en in de pan konden om klaar te maken. Het was even zoeken hoe te plukken, selecteren en te koken, maar al gauw had ik de pruttelende paddo’s klaar voor de verkoop waren. Of in dit geval gegeten of bewaard konden worden. Het koken is een nieuw element dat behoorlijk uitgebreid gebruikt kan worden. Je kunt zelf experimenteren met verschillende gerechten, die weer verschillende eigenschappen creëren. Zo kun je eigenlijk alles bakken in je pannetje. Van de ogen van je vijand, de speklapjes van een vers geschoten zwijntjes of de staart van een eekhoorn. Nomnomnom.
Het koken was leuk, maar ja, we waren er niet voor een cursus koken met Link. Het exploren gaat immers voor. Alle vertrouwde elementen van de Zelda game waren aanwezig en dat voelde helemaal niet als een herhaling, maar als thuiskomen. Dezelfde actieknoppen, aanvallen, schilden, stokken en noem alles maar op. Dit was geweldig om snel te kunnen genieten van ‘nieuwe’ wereld, haar grote omgeving, de vijanden die ik tegenkwam, maar toch hunkerde ik naar meer.
Meer kreeg ik te zien in het beklimmen van grote rotspartijen. Link kan tegenwoordig klimmen als de beste, hoe hoog en stijl de bergen ook zijn, hij komt er wel in of op. De moeilijkheidsgraad van dit klimwerk zit hem in de stamina meter die volloopt. Hoe langer de klim en hoe langer je Link daarmee bezighoudt, des te sneller de meter leegloopt. Is deze leeg, dan verlies je de grip en val je naar beneden. Door te klimmen ontdek je nieuwe gebieden die enorm groot en adembenemend zijn. Waar in vorige deel een muur stond was er een einde van een omgeving, hier betekent een muur of berg een nieuwe uitdaging.
Door meer een ‘open world’ game te maken van deze Nintendo titel word je al snel herinnert aan een onlangs gepresenteerde titel met gelijke grootte. Breath of the Wild is dan ook echt een Zelda V.S. Monster Hunter wanneer je het voor het eerst ervaart. Link maakt kennis met veel nieuwe bosbewoners die allemaal het loodje kunnen leggen en mogen dienen als voedsel (en dus hartjes). Met verschillende en nieuwe wapens in het arsenaal (zoals een enorme hakbijl) is Breath of the Wild weer een nieuwe vechtuitdaging voor de spelers. De vijanden die ik tegenkwam leken een stuk intelligenter dan in vorige delen. Ze rennen weg als zij denken het gevecht te verliezen én ze gaan ook onderling de strijd aan. Zo zag ik een tweetal trollen achter een everzwijn aanrennen, wat een hilarisch gezicht is.
Na het ervaren van de vrije speeltijd werd een stukje storyline opgestart waar ik een kwartier van mocht spelen. Het verhaal achter Breath of the Wild begint bij een slapende Link. Hij wordt wakker uit een soort sluimerende slaap waar hij in een houten bed/bak met water (is het geen water?) ligt. Link hoort een stem die hem vertelt dat het koninkrijk dat hij kent niet langer het oude Hyrule is, maar een verwoeste ruïne. Je gaat de kamer uit en je komt direct in aanraking met de Shrines of Trials, een soort puzzel achtige items die je moet vinden en activeren via je Sheikah Slate. De slate lijkt een middeleeuws tablet dat runen kan lezen. Hiermee kun je deuren openen en gebieden verkennen.
Wanneer de deur opent kom je terecht in de buitenlucht en ga je al klimmend (en vallend) op verkenning uit. Wanneer we de wereld map openen zien we niets nieuws, tot ik de aanwijzing krijg om eens uit te zoomen. Een enorme wereld wordt zichtbaar. Twaalf maal zo groot als Twilight Princes… Heerlijk!
Ik speel weer een stukje verder als ik een oude man zie staan in de bescherming van een grotingang. Je komt in contact met deze ‘Old man’ die je eerste hulp is in deze nieuwe omgeving. Hij vertelt je dat 100 jaar geleden een groot kwaad, het Calamity Ganon, zorgde voor de vernietiging van Hyrule. Het werd binnen het kasteel van Hyrule verstopt tot het fout ging. Aan jou de opdracht het Calamity Ganon te vinden en te vernietigen voordat het de wereld die jij kent zal verpulveren. De beste man geeft je nog even de tijd om de demo af te ronden en een reuzen hakbijl op te pakken om eens wat bomen een kopje kleiner te maken. Uiteraard heb ik voor je getest hoe de hakbijl het doet in vechtmodus. Het wapen is gigantisch langzaam, maar doet wel lekker veel damage, vooral als je de aanvalsknop inhoudt en later loslaat. Maar meer kreeg ik niet te zien van de storyline. Het zinnetje ‘En of Demo’ kwam veel te vroeg en ik bleef zitten met een onbeantwoorde vraag. Gaan we terug in de tijd en hoe?
Een toevoeging van Nintendo is de amiibo compatibility. Zo kon ik tijdens het spelen een beeldje van de Wolf die we kennen uit de Twillight Princes tegen de controler houden en laten spawnen ingame. Hoewel ik het persoonlijk niet waardeer om allerlei beeldjes te bewaren en deze tegen mijn controler moet houden om te spawen, was het gezelschap van een wolf wel erg tof om samen mee door het bos te jagen. De wolf helpt je bij het verslaan van vijanden en het vinden van bepaalde items. Het beeldje van de ‘Link Wolf’ moet je apart aanschaffen. Het maakt de speelervaring een stuk leuker en daarom is het jammer dat je echt een amiibo beeldje moet kopen voor deze companion.
The Legend of Zelda: Breath of the Wild is al met al een geweldig mooie titel die voor veel Zelda fans de ultieme Zelda game zal zijn. Je bent heerlijk vrij en je kunt nu echt op je gemak een enorme wereld ontdekken zonder beperkingen. De graphics zullen vast voor wat mensen even wennen zijn en ook ik ben nog niet geheel overtuigd of het de beste manier is, maar wellicht zien we een andere versie terug op de Nintendo NX waar de game ook op zal verschijnen. Wanneer de game verschijnt? Ergens in 2017, werd mij wat vaag verteld. Afwachten dus en dromen van een droom die bijna werkelijkheid is!