Need for Speed kent vele gezichten. Van Underground met hiphop en west coast customs, tot Pro Street racen, draggen en sprinten. Daar tussenin het kat en muis spel tussen de PoPo en jij… Dat moet dan toch goed komen met de PS4 Pro en de nieuwe Need For Speed Payback?!
Waar Need for Speed voor mij een beetje de fout in gaat, is dat het in Payback veel meer focust op filmische aspecten, een Fast and the Furious, Gone in 60 seconds wannabe… Zo jammer, want dan moet je met levensechte graphics komen en een snoeiharde verhaallijn. Die hebben ze in Payback achterweg gelaten, het voelt als een beetje van alles. Natuurlijk moet je een drupje water bij de wijn doen wanneer je een openwereld lanceert, maar een emmer bij de wijn… No!
Need for Speed: Payback laat Ghost Games het proberen om de franchise terug te brengen naar zijn plek van bekendheid in de industrie. Het lukt niet helemaal, maar de inzending van dit jaar is beter dan de vorige. Need for Speed: Payback’s probleem is er is te veel van alles wat. Van iedere game iets, maar niet genoeg. Less is more zeggen ze wel eens? Ik wilde gewoon straatracen en pimpen. De rest kan me gestolen worden.
Open wereld
Je wordt er tegenwoordig dood mee gegooid: een open wereld. Payback gaat verder met de focus van de serie op races in open lucht, dit keer in de faux-Las Vegas-omgeving van Fortune Valley. Het is verspreid over vier verschillende grote regio’s. Je begint het spel goed in de Liberty-woestijn, een land van zand en struikgewas, waar off-road racen koning is. Er is Silver Rock, de stad waar de game-versie van de Vegas Strip leeft, een gebied dat perfect is voor straatraces, dragraces en coppers irriteren. Er is Mount Providence, waar de kronkelende bergwegen uitstekende banen bieden om te driften en dat voel allemaal hartstikke lekker. En tot slot is er Silver Canyon, een onmiskenbaar landelijke regio waar mensen offroad racen in vintage ritten.
Ghost Games heeft een solide open wereld opgebouwd. De wegen voelen precies goed aan en er zijn een aantal fatsoenlijke oriëntatiepunten die het landschap markeren om je iets te geven waar je visueel op kunt ankeren. Dat voelt allemaal best prima, maar er mist van alles. Wil je echt open wereld, dan moet er ook van alles gebeuren. Hier is het gewoon te stil voor een open wereld.
Zoals de meeste arcade-achtige racers, win je Rep door races te winnen, op hoge snelheid te rijden, tegen de stroom verkeer in te gaan en te grinden. Je verdient geld door uiteraard het winnen van je event en het gokken op je prestaties. Als je wint kun je ook Speedcards winnen. Dit zijn tune onderdelen, maar waarvoor en wat je er mee kunt dat weet je niet op voorhand. Dit was na de graphische teleurstelling en de filmachtige setting de derde teleurstelling binnen Payback. Wij, de gamers, willen Need For Speed om lekker arcade te racen om daarna onze bolides te tunen tot de meest acherlijke straatmonsters die er bestaan. We willen geen Speedcards, gokjes op fruimachines en microtranacties om het grinden te beperken. Wat heeft Ghost Games hier gedaan?! Oke, calm down…
Speedcards
De Speedcards zijn er in zes categorieën voor verschillende fabrikanten: kop, blok, EDU, turbo, uitlaat en versnellingsbak. Kaarten van een hoger niveau bieden sterkere verbeteringen in hun categorieën. Kaarten worden af en toe geleverd met extraatjes zoals Acceleration, Nitrous of Brakes, en bieden extra boosts in die gebieden. Heb je niets aan je card dan mag je deze inruilen voor kleinere parts.
Het is een raar systeem. Om deel te nemen aan toffe races heb je een bepaald niveau nodig waaraan je auto voldoet. Pak je dus steeds de verkeerde Speedcards, dan tuned je auto niet snel genoeg en moet je keer op keer dezelfde missies doen en grinden tot je een ons weeg. Dit maakt de game moeilijk, maar ook direct minder lonent. Het is soms niet te doen om een dragrace te winnen zodat je het op een gegeven moment laat gaan en je richt op andere zaken. Als Ghost Games dit mag lezen dan wil ik ze meegeven dat ze de Speedcards onderdelen die je wint, toegankelijk moet maken voor al je auto’s. Maak er maar een kaart van dat je voor iedere willekeurige auto een bepaald onderdeel van een bepaalde prijs mag onlocken op basis van normal, rare, heroic en legendary tune ups. (HIRE ME!).
De auto’s die je vrijspeelt moet je stallen in garages op je map. In iedere garage kunnen maar vijf auto’s gestald worden. WTF! Ik wil een garage waar ik kan pimpen wat ik wil, met puur cash en minstens twintig auto’s stallen. De reden draait hier om de microtransacties. Het is gewoon puur op deze manier gedaan voor het genereren van inkomsten te stimuleren, omdat Speed cards en Parts om ze te maken uit Shipments komen, die je in de game krijgt, maar ook met echt geld kunt kopen.
The Fast and The Furious
Het begint al kansloos. Is dat iets negatief? Het begint al vreemd. Een hele crew bestaande uit vier man, wordt geplayed door een mager vrouwtje met een hanenkam. Wanneer ze dit doorhebben, wij zij bij is, balen ze, schoppen ze even in het zand en moeten ze zich onderwerpen aan een gangster die zich the Gambler noemt en dan ook nog zegt dat hij de hoofdpersoon wel de Aas mag zijn, maar hij houdt de kaarten vast… kuch, kuch, LAME, kuch. De Gambler kan hun race skills goed gebruiken en beloofd hen zoete wraak. Het scenario, de dialogen en de graphics (voor gelet op de bewegende monden) zijn van zo erge B – kwaliteit dat het tenenkrommend is.
Oke, deze review begint een beetje te lijken op een roast. Dat is niet de bedoeling, maar mannnn ik heb uitgekeken naar deze titel. Natuurlijk is er ook voldoende moois te beleven in Payback. Het arcade-racen voelt goed. Het blijft lekker om vol nitro door de stad te rijden, voor een bocht in de ankers te klimmen en toch een gemakkelijke bocht te kunnen maken. Je voelt je geholpen, maar het voelt fijn 😉 . De auto’s zijn mooi, tof en het rijden door een grote wereld voelt goed.
Conclusie
Need for Speed: Underground 2 en Need for Speed Pro Street waren mijn games. Need for Speed: Payback raakt soms de juiste noten. Het arcade racen is top, de cars zijn tof en het customizen is onmisbaar aanwezig. De rest van de game voelt als een faal. Het scenario, met personages waarvoor je geen liefde ontwikkelt en hun rol niet kunnen dragen. De Speedcards, de beperking op jouw tunen. Ik denk dat Ghost Games zeker wel een redelijke game heeft staan, maar dat ze echt nog een half jaar nodig hadden om Speedcards beter te brengen, de verhaallijn te skippen en het grinden te beperken. Voor de fans zal het een game blijven die gespeeld moet worden. Het racen door de wereld voelt ook gewoon prima, lijdt me alleen niet af met alles er omheen en let me pimp my ride!