Nu Huawei al enige tijd de naam van een mainstreammerk heeft, lijkt het onder een bepaalde groep mensen zelfs een naam te worden met een extra status. Na verschillende hits komen ze nu met de P Smart+, in andere markten ook wel bekend als de Nova 3i, welke een premium bouwkwaliteit moet combineren met een compromisloze ervaring voor toch een schappelijke prijs. Het toestel beschikt over een Kirin 710 SoC, 4 GB RAM en 64 GB opslag.
Unboxing
De unbox-ervaring voor de P Smart+ is weinig enerverend. We krijgen een set standaard oortjes, een oplader, een simtool en een micro-usb-kabel. Uiteraard vinden we ook de P Smart+ in de verpakking die op het eerste gezicht op de meeste mensen wel indruk zal maken wegens het design en de bouw. Zeker in deze prijsklasse.
Design
Het eerste dat velen zal opvallen aan de Huawei P Smart+, is dat het een toestel met een inkeping is, door velen een zgn. ‘notch’ genoemd. Wanneer we deze inkeping nader bekijken, zien we de dubbele front facing 24MP en 2MP front camera’s (jawel, deze reviewer spreekt niet over ‘selfiecamera’s’ aangezien een camera aan de voorzijde gebruikt wordt voor meer doeleinden; bovendien is de gewoonte om selfies te nemen verworden tot iets dat…. nevermind), de nabijheid- en lichtsensoren en de speakergrille (waarachter een notificatie-LED zit die alleen te zien is wanneer deze brandt).
We hebben het over een toestel met een aluminium frame en een glazen achterzijde. Het geheel ziet er erg sjiek uit en doet niets onder voor de bekende high end toestellen. We kregen zelf de zwarte variant toegestuurd van Huawei, wat in de regel de juiste kleur is in deze prijsklasse omdat een wat goedkopere bouw in het zwart er toch goed uit kan zien en evt. zwakheden minder snel opvallen. Echter, bij nadere inspectie van alle details, zouden we zonder zorgen voor een van de andere kleuren kunnen gaan.
Er valt op het design qua uiterlijk weinig aan te merken, behalve dat deze misschien wel erg in lijn is met wat we van andere modellen van Huawei zien en tevens andere toestellen in de industrie. Persoonlijk zijn we van de meer onderscheidende designs; iets waar Huawei met de blauwe variant overigens wel degelijk een positief statement maakt. We hadden echter voor het idee van de uiterlijke camera-implementatie en positionering misschien ook graag een eigen idee gezien in plaats van iets dat op de iPhone X geïnspireerd is.
De afwerking van het glas zorgt ervoor dat de Huawei P Smart + een erg glad toestel is. Op ieder oppervlak lijkt het toestel onder een zeer beperkte hoek al weg te glijden. Het glas is uiteraard vingerafdrukgevoelig. Echter door de oleofobische coating is het toestel ook weer makkelijk schoon te krijgen middels een veeg over je kleding.
De bouwkwaliteit van de P Smart+ is eveneens erg goed te noemen. Alle uiterlijke componenten sluiten goed op elkaar aan en lijken het geheel tot een stevig gebouwd apparaat te maken. In de praktijk is deze stevigheid overigens met succes getest en tot uiting gekomen middels twee ketsen op de tegels bij uw reviewer thuis. Ziet u, deze heeft een standaard plek waar zijn apparaten worden opgeladen, welke, wellicht niet geheel handig uitgekozen, gesitueerd is op een glazen tafel. Deze staat aan de ene kant op de tegels en aan de ander kant op een tapijt, wat dus als gevolg heeft dat de tafel in werkelijkheid ietsje schuin staat; een gegeven dat uw reviewer vergeten was omdat dit feitelijk nooit een probleem vormt. Dit heeft als gevolg gehad dat de zeer gladde P Smart+ twee maal van de tafel op de tegels geklapt is. Het spreekt voor de P Smart + dat deze met een glazen voor- en achterkant deze klappen gewoon doorstaan heeft. Al gaat ons testtoestel als gevolg hiervan nu wel met twee ‘war-marks’ door het leven. Hopelijk kan Huwei ons dit vergeven?
Wel missen we een IP-rating. Zelfs een beperkte mate van water- en stofprotectie maakt al veel verschil in het vertrouwen waarmee je op pad gaat met het toestel.
Een grote tekortkoming van de Huawei P Smart+ betreft de keus voor een micro-USB-aansluiting in plaats van een USB-C-aansluiting. Micro-USB als connector is kwetsbaar en je moet ook steeds kijken hoe de connector in het toestel past. Wanneer je wat ervaring hebt met een toestel zal dit minder een punt van ergernis zijn dan dat het voor ons was als mensen die verschillende apparaten per dag in onze handen hebben. Maar het blijft een nadeel. Verder begint USB-C inmiddels wel de norm te worden in dit prijssegment en is het reeds de norm voor hogere prijssegmenten. Qua inwisselbaarheid van accessoires is dit dus eveneens een nadeel. We willen zelfs zo ver gaan dat het wat afdoet aan de premium-ervaring die de P Smart+ in eerste instantie bood.
Scherm
De P Smart+ heeft een IPS LCD-scherm met een grootte van 6,3” en een resolutie van 1080 x 2340. De pixeldichtheid betreft daarmee 409 ppi. Het scherm heeft een inkeping (de zgn. notch, die overigens ‘uit’ gezet kan worden) en een beeldverhouding van 19,5 : 9. In combinatie met het gekozen paneel leveren de keuzes die Huawei gemaakt heeft een mooi scherm op, met een degelijke inkijkhoek en voor IPS-begrippen prima zwartwaarden.
Huawei kiest out of the box voor een ‘levendig’ kleurenprofiel welke vooral wat koeler oogt (meer blauw-accent) en de kleuren iets meer laat uitspringen. Dit is echter aan te passen naar iets wat Huawei ‘normaal’ noemt, wat inderdaad richting een gebalanceerde kleurweergave gaat. Ook de kleurtemperatuur is aan te passen.
De maximale helderheid is weinig indrukwekkend. Echter in het dagelijks gebruik konden we meestal het scherm prima aflezen. Hierbij dient wel opgemerkt te worden dat we vooral grauwe dagen gehad hebben. Wellicht dat het in zonnige, heldere omstandigheden net wat anders is.
EMUI
De Huawei P Smart+ maakt gebruik van de EMUI-skin bovenop Android 8.1 Oreo. De meningen over welke ervaring Huawei’s EMUI biedt lopen uiteen. Uw reviewer is in de regel wel positief over het idee van de EMUI. Huawei kiest ervoor om de apptray te laten voor wat het is en alle apps gewoon op de homescreen te plaatsen. Te veel mensen snappen het verschil tussen de apptray en homescreen niet, en hebben geen behoefte aan twee omgevingen waar apps getoond kunnen worden. Voor deze mensen is de insteek zoals Huawei deze kiest de juiste keus.
EMUI biedt echter ook de optie om wèl met een apptray te werken, hoewel het opvallend is dat deze nog werkt zoals Android in het verleden werkte, namelijk dat je daadwerkelijk op een apptray-icoontje moet drukken in plaats van dat je gewoon omhoog kan vegen om de apptray tevoorschijn te halen zoals dit al een flinke tijd het geval is op Android. Het installeren van een andere launcher is natuurlijk een optie.
Waar EMUI in het verleden best wel een rommeltje kon zijn met eigen grafische ideeën van Huawei die gecombineerd werd met de inzichten van standaard Android plus wat apps van externe apps developers die als bloatware werden meegeleverd, is EMUI tegenwoordig een skin die clean over komt. De apps die door Huawei zelf ingegeven zijn (o.a. muziek, mail, video, galerij) passen prima bij de apps die standaard gehouden zijn zoals de messenger/sms-app. Het feit dat Huawei eigen apps meelevert betekent in dit geval, anders dan bij bepaalde andere Android-merken, dat je voor dezelfde doeleinden, twee apps hebt. Eentje van Huawei zelf, en een app die onderdeel is van de Google Play apps (als gevolg hiervan heb je dus standaard twee muziek-, video- en galerijapps). Dit blijft toch wat vervelend, en het zou fijn zijn wanneer in de toekomst òf de eigen apps uitgefaseerd worden en men vooral kiest voor de standaard Google apps, òf men een deal kan maken waarin niet alle standaard Google Play apps op het toestel staan. De voorkeur van uw reviewer gaat overigens uit naar het laatste, omdat de Google Play app suit de nodige apps bevat die zelden tot nooit gebruikt gaan worden.
Huawei kiest er ook voor om een paar apps van derden mee te leveren. Gelukkig kunnen deze allemaal gedeïnstalleerd worden.
Qua instellingen biedt EMUI eigenlijk alles wat de veeleisende gebruiker zou willen. Om de instellingen een intuïtieve ervaring te noemen gaat ver. Niet alle instellingen staan op plekken waar je ze zou verwachten en hoe zaken soms werken is niet altijd even voorspelbaar. Hier zijn dus wat verbeteringen te maken. Ondanks dat hier en daar zijn wat vreemde keuzes gemaakt zijn in hoe het een en ander georganiseerd is, zou je uiteindelijk alles wel moeten kunnen vinden na een wat langer gebruik.
Prestaties
De P Smart+ draait op de recent geïntroduceerde Kirin 710 chip. Dit is een op 12nm gebakken SoC met 4x een 2.2 GHz Cortex-A73 en 4x een 1.7 GHz Cortex-A53 processor. Het video-werk wordt afgewerkt door een Mali-G51 MP4.
Als we even de synthetische benchmarks opzoeken voor de Kirin 710, dan leren we dat het een SoC is die in de buurt moet liggen van wat de Snapdragon 660 en 710 (verwarrend dat Huawei voor hun Kirin dezelfde naam koos, maar dit is vast geen toeval) scoren; hoewel het tegen deze varianten van Qualcomm wel moet afleggen in de directe vergelijking. Voor de gebruikservaring maakt het echter weinig verschil en is het vooral interessant om te zien of Kirin 710-toestellen onder toestellen met de genoemde Qualcomm-SoC’s kunnen blijven qua prijs.
We hadden graag zelf wat benchmarks overlegd om het een en ander te ondersteunen. Helaas speelt er op het moment van schrijven een probleem waardoor verschillende Huwei-toestellen verschillende benchmark-tools niet draaien. We zullen het qua objectieve, kwantificeerbare vergelijkingen met de genoemde synthetische benaderingen moeten doen.
Als het gaat om de gebruikservaring valt er weinig te klagen. In de anderhalve week tijd dat uw reviewer het toestel gebruikt heeft, was de gebruikservaring gewoonweg prettig te noemen. Qua regulier gebruik kan de P Smart+ mee met ieder high-end toestel. In gaming kan natuurlijk niet het maximale verwacht worden. Bepaalde games zijn duidelijk niet geoptimaliseerd voor de Mali-G51 MP4. Maar in de regel zijn alle games prima te spelen. We hebben ter test wat games gespeeld welke bekend staan als zwaar in het opzicht van grafische weergave en het bestandssysteem. Tekken, Asphalt 8 & 9 en Fifa waren prima speelbaar. Helemaal perfect gaat het niet op de hoogste settings. Hier en daar zagen we een framedrop, maar de games zijn prima speelbaar. De vraag blijft uiteraard wat er gebeurt wanneer met de tijd zwaardere games uitkomen en of de gekozen implementatie dan niet net onder het omslagpunt uit komt van wat nog als voldoende prestaties worden gezien terwijl de concurrenten er misschien wèl net boven blijven.
Als het gaat om de prestaties op overige gebieden die de Huawei P Smart+ te bieden heeft, kunnen we eveneens vooral positief zijn. De vingerafdruksensor is zeer snel en faalt eigenlijk nooit. De gezichtsunlock-feature werkt ook prima, hoewel hierbij opgemerkt dient te worden dat deze oplossing op software gebaseerd is en niet op sensor-techniek zoals verschillende andere (duurdere) toestellen hebben (waarop basis van infrarood-techniek een schema van het gezicht gemaakt wordt en op basis daarvan een herkenningsconstruct toegepast wordt om een toestel te unlocken; dergelijke implementaties zijn dermate veilig bevonden dat ze geschikt zijn voor bijv. verificatie bij het betalen of het openen van beveiligde mappen op je toestel of een server. De op de camera-gebaseerde implementatie zoals we op onze Huawei P Smart+ hebben, hebben deze mate van veiligheid niet). Voor het dagelijks gebruik is het prima, maar als middel om op het toestel aanwezige gevoelige informatie te beschermen is het niet veilig genoeg. Aangezien de gekozen implementatie gebruik maakt van de front facing camera, werkt de gezichtsunlock-functie niet in het donker.
De hoofdtelefoon-aansluiting is verrassend evenwichtig voor een optie uit deze prijsklasse. Wanneer je een hoofdtelefoon aansluit valt er een minimale hoeveelheid aan crosstalk op te merken, maar niets waar je je zorgen over hoeft te maken. Het volume valt echter wat tegen. Maar in combinatie met een set actieve externe speakers of een versterker, vormt the P Smart+ een alleraardigste mediaspeler.
Camera
De Huawei P Smart+ heeft een dubbele camera aan de voorzijde én aan de achterzijde. Achterop vinden we een 16 MP camera met een brandpuntafstand van 2,2 meter, welke aangevuld wordt met een 2 MP camera die als dieptesensor werkt. Aan de voorkant vinden we een 24 MP camera met een brandpuntafstand van 2 meter en een 2 MP camera die als dieptesensor werkt.
De camera-app valt naar ons idee weinig over te klagen. Er zijn meerdere modi waarvan de belangrijkste (diafragma, portret, foto, video) meteen geselecteerd kunnen worden in de standaard interface, naast de AR-lens. Geheel rechts zijn wat specifieke modi te vinden, en ook een downloadknop waarmee extra modi gedownload kunnen worden. Momenteel zijn dit drie extra modi, maar wellicht dat dit in de toekomst uitgebreid gaat worden.
De AI-modus zou automatisch de juiste delen in een foto moeten belichten en verscherpen. Naar onze ervaring doet de AI-modus inderdaad wat, en worden er wat aanpassingen gedaan in termen van dynamische range en belichting. Dit is slechts af en toe daadwerkelijk van meerwaarde. Verder komen de belichtingsaanpassingen dermate kunstmatig over, dat het onze voorkeur niet heeft.
Huawei kiest ervoor de gebruiker standaard te laten kiezen de AI-modus te gebruiken of niet middels een instelling in het beeld van de camera-app. In principe kan deze modus altijd ingeschakeld gelaten worden aangezien je altijd de mogelijkheid hebt een in AI-modus gemaakte foto achteraf te bekijken mét en zónder wat het AI-proces ermee gedaan heeft. Vreemd genoeg is HDR een optie die verstopt is in een aparte modus waar op andere toestellen het simpelweg in de standaard interface aan- en uitgezet kan worden (zoals dat hier kan met AI; wellicht dat dit een bewuste keus is zodat het toestel zelf bepaalde zaken kan bepalen en een losse HDR-instelling als overbodig wordt gezien).
De AR-lens biedt onder andere iets dat Huawei Qmoji’s noemt. Dit moet iets zijn zoals we eerder in de Memoji-opties zagen in Apple’s iOS. Ogen, wenkbrauwen, positie en stand van mond worden gevolgd, net als de positie van het hoofd (knikken, schudden, diepte (dichterbij en veraf)). Leuk om even mee te spelen, maar verder een gimmick. Maar wellicht dat het voor specifieke gebruikers wel een ding is. Het is ook zeker niet zo goed als wat we in iOS zien. Uw reviewer heeft weinig moeite met zaken die goed gejat zijn. Huawei’s optie komt echter niet verder dan de noemer van een goedkope nep-variant. Er zijn verder ook wat opties waarmee Snapchat-achtige effecten met selfies en achtergronden mogelijk zijn plus iets dat bekend staat als 3D-objecten:
De foto’s die we met de camera van de P Smart+ schoten zijn voor de prijsklasse prima te noemen. Wel heeft de camera-app de neiging om bepaalde onderwerpen te herkennen en deze zaken vervolgens in te kleuren. Zo zullen planten er extra groen uit zien en bij het fotograferen van iets waarin de P Smart+ een panda leek te herkennen kwam zowaar indicatie in beeld dat er een panda-optimalisatie toegepast werd. Met een afbeelding via Google wisten we de P Smart+ deze modus weer tevoorschijn te laten halen:
Verder wat voorbeelden van het verschil tussen de AI-ingegeven foto’s en de reguliere weergave:
Voorbeelden van verschillende foto’s van dezelfde scene in reguliere en artiestenmodus:
Drie voorbeelden van de front facing camera (FFC) versus de normale camera:
Waarom geen selfies in plaats van normale foto’s? De reden voor deze keus is tweeledig. De eerste heeft uw reviewer eerder in de review laten blijken. De tweede is dat een selfie een vrij kritiekloze test betreft voor een camera. Van dichtbij ziet iedere foto er goed uit, zeker wanneer het onderwerp een (relatief) groot object betreft en is ieder object goed in beeld te nemen. Een werkelijke test is wanneer een selfiecamera op een degelijk niveau een normale foto kan schieten.
Video’s zien er op zich redelijk uit, mits er vanuit stilstand gefilmd wordt. Enig werkende stabilisatie lijkt de P Smart+ niet over te beschikken. De P Smart+ schiet video’s op een resolutie van 1080p met 30 frames per seconde.
Conclusie
De Huawei P Smart+ hebben we tijdens de review-periode ervaren als een prettig toestel om als dagelijks apparaat mee te werken. Het biedt voor het geld weliswaar niet de beste specs, maar blijft in dit opzicht niet ver achter ten opzichte van de meeste alternatieven. De specs zijn echter nooit het volledige verhaal. Uiteindelijk telt de ervaring die gebruiker heeft met het toestel, en deze kunnen we niet anders omschrijven als positief.
Echter, een van deze alternatieven is een toestel uit de eigen stal, de Honor 10, met de aanzienlijk krachtigere Kirin 970 en een aanzienlijk betere camera, USB-C, NFC voor ongeveer dezelfde prijs. De wapenfeiten die we kunnen bedenken voor de P Smart+ ten opzichte van zijn broertje uit de stal van Honor zijn het grotere scherm, het uiterlijk en de afwerking van de body en het feit dat het opslaggeheugen uitbreidbaar is. Hoe dan ook, zoals we al eerder aangeven, zal de gemiddelde gebruiker qua ervaring weinig tot geen verschil merken tussen de P Smart+ en de higher-end toestellen zolang gamen geen primaire bezigheid vormt. Ondanks dat wij niet anders kunnen dan met nadruk te adviseren op het moment van schrijven de Honor 10 te overwegen, zal voor niemand de Huawei P Smart+ een slecht toestel zijn.