Ik ben niet echt van de rockumentaries. Oude helden, vergane glorie. Maar het verhaal van Queen was altijd al anders. En Behemian Rhapsody is geen documentaire. Het is een stuk entertainment dat enigszins het bijzondere verhaal van deze bijzondere Britse rockband volgt.
Waar de frontman in de band alle aandacht krijgt, is dit in deze film niet anders. Alles draait om Freddie Mercury. Hoewel ik altijd had gedacht dat zijn voornaam vast wel zijn echte naam zou zijn, begon mijn openbaring bij dat hij was geboren als Farrokh Bulsara. Geen Brit, maar een Pers. En wat voor één.
Freddie wordt gespeeld door Rami Malek. Een acteur met nog niet zo gek vaak op de voorgrond heeft gestaan, maar stiekem toch in een hele rits films en series te zien is geweest. De manier waarop hij de transformatie van Freddie neerzet is briljant. We zien de transformatie van normale burger naar rockster stap voor stap plaatsvinden. Van iemand die in normale kleren loopt naar de extravagante Freddie die we uiteindelijk leerden kennen. Maar ook de transformatie van ogenschijnlijk heteroseksueel naar homoseksueel en de acceptatie van hemzelf en de mensen om zich heen. En het moment waarop hij er achter komt dat hij Aids heeft opgelopen en hoe hij daar mee om gaat. Letterlijk tot aan zijn dood. We zien de optredens in kleine kroegen, maar ook het optreden op LiveAid.
En dat LiveAid optreden is ook echt het meesterwerk van de producenten. Het hele podium moest worden nagebouwd. Inclusief de oude verlichting. Die al jaren niet meer te koop is omdat er een verbod op gloeilampen is en LED’s gewoon interessanter zijn. Een monsterklus.
Maar het is ook een moment van reflectie. Het was het eerste grote TV moment waarbij geld voor een arm land werd opgehaald. Eigenlijk een beetje wat we in Nederland kennen als giro555 al is LiveAid wereldwijd bekend. Het concert leverde 150 miljoen op om de hongersnood in Ethiopië te bestrijden en werd hoofdzakelijk op twee continenten gevierd. De hoofdpodia stonden in Londen en Philadelphia. Bijzonder is dat Phil Collins na zijn optreden in Londen met de Concorde naar Philadelphia vloog om daar opnieuw op het podium te staan. Maar van al die andere artiesten zien we (natuurlijk) niets terug in deze film. Het gaat om de band Queen.
De film staat bol van de muziek van Queen. We zien ook bijzondere momenten zoals de opname van de videoclip van I Want to Break Free. Bijzonder is dat ook het nummer Under Pressure horen dat Queen samen met David Bowie opnam. Maar het verhaal achter dit nummer krijgt totaal geen aandacht in de film. Misschien omdat de huidige 134 minuten al lang zijn, maar 5 minuten extra had best gemogen.
Vanuit kritische volgers van de band is best wat commentaar gekomen op onnauwkeurigheden. Om missers. Terwijl we tussen de extra’s zien dat er best nauw is samengewerkt met de originele bandleden. Laten we wel zijn, het is dus geen documentaire. Het is een entertainmentproductie.
Extra’s
Qua extra’s krijg je dus veel, heel veel van FOX. Daar zitten nog steeds heel veel details die fans ongetwijfeld zullen waarderen wanneer ze er naar kijken. En ook voor niet fans kan ik me voostellen dat het toch wel interessant is om te zien hoe deze film tot stand is gekomen.
Conclusie: Bohemian Rhapsody (Blu-Ray)
Het leven van Freddie is opmerkelijk geweest. Hij gaf Aids een gezicht in de tijd dat de ziekte toch vrij vlot de dood zou betekenen. Anno 2019 zou hij nog jaren geleefd hebben. De medische kennis is inmiddels heel wat verder. Maar daar gaat het niet om. In deze film zien we het bijzondere verhaal over hoe een rockband alles anders probeerde te doen, onder leiding van een zanger met een enorme creativiteit. Ik ben iemand die dit soort films normaal niet heel erg kan waarderen, maar ik heb toch echt genoten.