Castlevania heeft Konami nooit windeieren gelegd. Speelde ik mijn eerste avonturen als kleine jongen op de MSX 2, kijk ik tegenwoordig zelfs naar Castlevania op Netflix. En nu is er dan de Castlevania Anniversary Collection. Een 8-in-1 retro gaming ervaring van formaat.
8-Bit – Castlevania, Castlevania II: Simon’s Quest en Castlevania III: Dracula’s Curse
Het verhaal van Castlevania start in 1691. Simon Belmont is een vampierenjager op zoek naar Graaf Dracula. In het kasteel van Dracula moet Simon vele wezens verslaan. Bij het verslaan van Dracula, weet de eindbaas het ineenstortende kasteel te verlaten. Castlevania is een titel met de nodige humor. Dat zie je zelfs terug in de aftiteling. Daarin komen namen voor die sterk lijken op bekende horror acteurs uit die tijd.
De Castlevania serie trapte af in 1986 op de NES. Datzelfde jaar verscheen de game ook met de titel Vampire Killer op de MSX 2 in Japan. In 1987 konden we Vampire Killer hier ook in het Engels kopen. De game herleefde een aantal keer. Zo verscheen Castlevania in 1990 ook op de Amiga, Commodore 64 en op de PC. In 2004 kwam er een heruitgave voor de Game Boy Advance. In 2006 werd het spel nog eens uitgebracht voor mobiele telefoons (J2ME) en na 2007 verschijnt Castlevania in de virtual consoles van de Wii, Wii U en Nintendo 3DS.
Als kleine jongen speelde ik de Vampire Killer editie van de MSX. Ik kende de NES titel, die hadden vrienden. De NES uitvoering was iets minder tof qua graphics. Helaas voor mij, is het deze NES versie die Konami in het pakket heeft gestopt. Leuk detail, die grafische foutjes zijn bewaard gebleven in het spel.
Maar waarom zou Konami de NES editie boven die van de MSX 2 verkiezen? Beide games kenden flinke veranderingen ten opzichte van elkaar. Zo was de MSX 2 niet krachtig genoeg voor scroling gameplay. Daarom speelde je van scherm naar scherm. Voordeel was dat je minder grafische glitches had. Daarnaast waren de levels compleet anders. Bij de MSX vormden de levels echt puzzels waarbij je een speciale sleutel en de uitgang moest vinden. De NES editie was veel meer lineair. De NES versie was dan ook veel gemakkelijker en speelde je in veel minder uren uit. Wellicht is dit de reden dat de twee games niet dezelfde titel droegen. Leuk detail, de zweep van Simon heet “Vampire Killer”. Daar komt de naam van de MSX titel vandaan.
Met het succes van deze eerste titel, bracht Konami ook Castlevania II: Simon’s Quest en Castlevania III: Dracula’s Curse naar de NES. Met Castlevania II: Simon’s Quest kreeg de gamer dezelfde puzzel gameplay van Vampire Killer op de MSX. Maar nu kun je ook met dorpsbewoners praten om hints te krijgen en items kopen om jouw quest gemakkelijker te maken. In Castlevania II: Simon’s Quest experimenteert Konami voor het eerst met een compleet non-lineair verloop. Als gamer kun je zelf kiezen welke levels je doorloopt om bij Dracula te komen. Je krijgt verschillende eindes voor het spel en je kunt zelfs verschillende karakters kiezen.
Wat leuk is in deze 8-bit series, is dat je ziet dat Konami de hardware van de NES steeds beter in de vingers krijgt. De spellen zien er steeds beter uit. Wel geef ik toe dat Castlevania II: Simon’s Quest eigenlijk de slechtste game NES titel is van het stel. De puzzels zijn gewoon echt te moeilijk. Onder anderen door slechte vertalingen vanuit het Japans. Schaam je niet en leg een walkthrough naast je neer. Dan is de game nog steeds uitdagend en leuk genoeg. Maar zonder walkthrough is de kans wel heel klein dat je het einde haalt…
Een pareltje in de series is Kid Dracula. Deze spin-off verscheen alleen in Japan en alleen op de NES. In Kid Dracula gaat het verhaal over de zelfbenoemde koning der demonen Kid Dracula. Die wordt na jaren wakker en komt eraan dat de demoon Galamoth hem heeft uitgedaagd. Het is aan de zoon van Dracula om zijn eer te beschermen. Na Galamoth te hebben verslagen, komen alle monsters uit Transsylvanië naar zijn feestje omdat ze allemaal zijn vriend willen zijn.- schattig.
Leuk detail is dat de titel 10.000!? jaar na Castlevania zou plaatsvinden. Dus we weten nu allemaal dat Dracula lang genoeg leeft om een zoontje op de wereld te zetten. De hele wereld van Kid Dracula ziet er een stuk schattiger uit dan de rest van de serie. Eigenlijk de ultieme spin-off en erg leuk om wat uurtjes in te steken.
16-Bit – Super Castlevania IV en Castlevania Bloodlines
Super Castlevania IV is een beetje Castlevania meets Indiana Jones. Het is vooral een technologisch pronkstuk voor de Super Nintendo (SNES). Hierin kun je jouw zweep niet alleen gebruiken om tegenstanders te doden, maar ook om tussen platformen te slingeren. Het spel mist een beetje de humor van voorgaande relen. Met de ontwerpen van de karakters en monsters heeft Konami zich er ook wat gemakkelijk vanaf gemaakt. De speler zelf is ook relatief groot en dat voelt wat onhandig aan. Neemt niet weg dat het verhaal prima is.
Met Castlevania Bloodlines maken we een uitstapje naar de SEGA Mega Drive console. Die kreeg namelijk een exclusieve titel met Castlevania Bloodlines. SEGA nam het wat minder nauw met tere kinderzieltjes. Hierdoor mocht Konami heel wat meer gore en geweld in de titel steken. In Castlevania Bloodlines zijn twee speelbare karakters waarvan één een speer heeft. Dat voelt wat onnatuurlijk na de Nintendo titels gespeeld te hebben, maar is stiekem ook wel heel leuk.
Kende je Castlevania Bloodlines niet uit de tijd dat jij achter de SEGA Mega Drive zat? Dat kan goed kloppen. In Europa werd de game verkocht als Castlevania The New Generation. Daar zat net wat minder bloed in en de zombies waren groen in plaats van roze.
Handheld – The Castlevania Adventure, Castlevania II: Belmont’s Revenge
Dat Konami zich niet schaamt voor haar minder succesvolle titels zien we in The Castlevania Adventure. Deze GameBoy titel laat zien dat Konami zich op dat moment echt geen raad wist met de sterk beperkte hardware. De game ziet er prima uit, maar schaam je niet om hem een paar minuten te spelen daarna te besluiten deze over te slaan.
Iets minder slecht is Castlevania II: Belmont’s Revenge. Grafisch heeft Konami hier echt een enorme sprong gemaakt. De game ziet er volwassen uit, maar één ding snapte Konami hier nog steeds niet, hoe je een soepele gameplay neerzet.
Dat Konami deze versies heeft toegevoegd is heerlijk voor het nostalgische gevoel En ja, we vinden het lekker om die oude GameBoy graphics weer eens te zien. Maar holy sh*t wat zijn deze titels slecht. Skippen die hap!
Bonus Book
De series sluit af met de Bonus Book. Dit is geen extra levelpack. Het is letterlijk een boek met achtergronden, concepttekeningen etc. Ook bevat dit een aantal interviews. Voor liefhebbers van de serie is dit echt een heel fijne bonus.
De complete ervaring
Konami heeft alle games super scherp op TV gezet, in de originele beeldverhouding. Dat siert en speelt echt heel lekker. Castlevania Anniversary Collection is dan ook echt een blast from the past. Het enige waar de emulatie soms de mist mee in gaat, is het omzetten van de vaak iconische muziek uit de serie. Hier en daar hoor je soms rare geluidjes.
Je krijgt 1 savegame tijdens het spelen. Dat is eigenlijk wel genoeg. Alleen is het lastig om te navigeren naar de mogelijkheid om het spel op te slaan. Dit had wat gebruiksvriendelijker gemogen.
Conclusie: Castlevania Anniversary Collection
Konami heeft met Castlevania Anniversary Collection er duidelijk voor gekozen alle originele gameplay ervaringen om te zetten. Feitelijk is het dus een collectie van ROM’s en emulators. Dit pakt goed uit voor iedereen die zijn of haar jeugd wil herbeleven. Voor gamers die nooit een GameBoy hebben aangeraakt, zullen die titels enorme tegenvallers zijn. Maar, het is een collectie en je hoeft gelukkig niet alles te spelen. Ja, er zitten nog wat kleine foutjes in. En ja, misschien had Konami nog iets meer tijd mogen investeren. Bijvoorbeeld door de GameBoy titels ook met een iets versnelde gameplay aan te bieden. Ja, dat is een investering. We laten Castlevania Anniversary Collection er niet met een perfecte vijf sterren vanaf komen. Konami moet het met 4 sterren doen. En ik ga nog even verder met Bloodlines vandaag.