Turn Based Fantasy of JRPG’s zijn lastig te vinden dezer dagen. De ouderwetse Final Fantasy games, of zelfs de Pokemon Franchise stappen langzaam allemaal over naar action based RPG’s wat veel oldschool gamers als jammerlijk ervaren. Gelukkig biedt Trails of Cold Steel uitkomst. Lees hier de review van het derde deel uit de serie The Legend of Heroes: Trails Of Cold Steel III
Publisher NIS America en Developer Nihon Falcom brachten afgelopen oktober de derde serie uit de Legend of Heroes delen uit op de PlayStation 4. Later dit jaar, ik geloof ergens in maart 2020, zal deze ook op de PC verschijnen. Het gebeurt niet vaak meer dat er een Turn Based Fantasy RPG in Europe op de PS4 verschijnt. Het niche genre loopt een beetje leeg, zo lijkt het. Maar niet getreurd, laten we eens kijken wat deze game ons brengt.
De Trails of Cold Steel franchise is een serie op zichzelf. Met drie releases die zich allemaal in een opvolgende verhaallijn afspelen is het lastig voor mij als onbekende in de serie direct in te stromen. Het spel biedt zelf allerlei mogelijkheden om de verhaallijn op te pakken, zowel ingame met boeken uit de bibliotheek of in het menu waar je de storyline kunt nalezen. Eerlijkheidshalve heb ik dit niet gedaan, simpelweg Youtube erbij gepakt om een beetje verhaal op te halen.
Deze game maakt indruk. Dat komt deels door het fantastische turn- based battle -systeem, deels door de manga-achtige tekenstijl en de Engelstalige voice-acting die het snel gaaf maakt. Maar ook de verhaallijn is intrigerend en uitgestrekt. Ken jij de eerdere delen, dan zal dat geen verrassing zijn. Ben je net zoals ik in deel 3 ingestapt, dan staat je nog wat te wachten.
De verhaallijn
De manier waarop de ontwikkelaar een enorme verhaallijn heeft opgebouwd in een nieuwe wereld en haar politieke spanningen is fascinerend en verwijst naar gebeurtenissen die zich al lang geleden in de Trails hebben afgespeeld. Zien hoe al deze geschiedenis en kennis zich ontvouwt , is een opwindend onderdeel van de reis geweest. Gedurende de game merk ik dat er karakters en verhaallijnen uit eerdere delen worden opgepakt wat voor fans geweldig moet zijn.
Het verhaal van dit deel begint tot ongeveer een anderhalf jaar sinds de laatste burgeroorlog. De Erebonian burgeroorlog heeft flink huisgehouden en er is sindsdien veel veranderd. Van de veranderde houding van landen tot de interne politiek van de Empire en zelfs het leven van Rean Schwarzen: de hoofdpersoon van deze game. Protagonist Rean is sindsdien afgestudeerd en uitgegroeid tot een professor aan een nieuwe tak van Thors Academy, een bijzondere tak voor de verschoppelingen en misfits. De schaduwen van het verleden hebben de weg vrijgemaakt voor een nieuw hoofdstuk. Bij de Thors Branch Campus, de net geopende academie, neemt Rean de leiding met een bijzonder klasje dat zich al snel in de nationale schijnwerpers werkt. Samen met Class VII moet hij een nieuwe generatie helden begeleiden door een onzekere toekomst. Hoewel de rust is teruggekeerd, blijft de kwaadaardige organisatie Ouroboros snode plannen smeden die het hele continent in duisternis kunnen hullen… Tomtomtomtommmm…
Battle
Het turn- based battle systeem blijft één van mijn favorieten in de afgelopen jaren te wijten aan de vele opties. Je bent gedwongen je hoofd te gebruiken in plaats van aanvallen en specials te spammen . Terwijl het systeem nog steeds gericht is op de vijand en haar zwakke punten , karakter placing en timing. De game verraste me eventjes door mij direct een karakter te geven dat over een enorm hoeveelheid aan aanvallen beschikte. Ik was eventjes door alle bomen het bos kwijt. Gelukkig is dit maar een soort intro en krijg je later de controle over jouw karakter en kun je zijn mogelijkheden gedurende de game leren kennen en uitbreiden.
De basis blijft simpel. Om beurten een aanval, een move of een item gebruiken. Maar daarnaast verdien je bijvoorbeeld ook BP (Brave Points) die als de gauge vol zijn, een soort extra gratis aanval bieden. Gratis omdat het je geen extra beurt kost. Sommige games noemen het overdrive of weet ik wat, hier is het een extra inzet die je kunt gebruiken voor schade of health.
Je kunt karakters inzetten op verschillende spelmodi. Zo heb je bijvoorbeeld de Gunner Mode en de Striker Mode, wat redelijk voor zich spreekt. Dit kan uitkomst bieden als je bijvoorbeeld een vijand op afstand hebt, die met je zwaard niet te raken is. Wissel dan naar Gunner en je kunt ieder geval al wat knallen. Dan hebben we nog een Gauge die volloopt, de Break Gauge. Wanneer deze balk vol is, doe je meer damage. Maar je vijand kan bijvoorbeeld ook zijn buffs kwijtraken of items droppen.
Als laatste extra hebben we nog de Link attacks. Karakters kunnen aan elkaar worden gelinkt om gezamenlijke aanvallen te doen. Dit is afhankelijk van de aanval die je richt op je vijand. Vooral als ze een weak tegen jouw aanval hebben, dan unlock je de mogelijkheid om te linken. Afhankelijk van je hoogte in BP doe je dan wat toffere aanvallen. Ohja, er zijn ook Merch battles. Deze voelen een beetje als de AEON battles uit Final Fantasy. Je kruipt in een mega robot om grotere vijanden aan te vallen. Een grappige toevoeging die af en toe een beetje voelt alsof we in een aflevering van Power Rangers zijn gedoken, maar prima om zo nu en dan uit te knokken.
Conclusie
De sterke punten van Trails of Cold Steel III wegen zwaarder dan zijn zwakke punten. Ben je een nieuwe in de serie, dan is het eventjes doorbijten. Het verhaal neemt haar tijd en de kost jou ook tijd om te wennen. Het kost ook even tijd om alle battle tactics door te krijgen. Maar lukt het je tijd vrij te maken, dan kom je terecht in een meeslepen JRPG die je niet zal teleurstellen. Ik speelde zelf de game op mijn PS4 Pro met een Epson EH-TW7000 4K Beamer wat de gehele game-ervaring wel echt naar een nieuw level bracht. Het verhaal is meeslepend, de cutscenes zijn indrukwekkend, de wereld verbluffend en battle-tunes opwindend. Ja, dit is een goeie mits verknocht aan het genre.