Het is weer die tijd van het jaar. De nieuwe Call of Duty is een feit. Dit keer geen Modern Warfare, geen Black Ops en zeker geen Warzone, maar wel zombies en Duitsers. Dit in de periode waarin we ook de nieuwe Battlefield en Halo krijgen. Kan Activision haar succes vasthouden, of slaan ze stiekem een jaartje over.
Storymode
Ik geef het toe. Ik ben bijna 40. Online kan ik nog prima spelen, maar ik merk dat ik de laatste jaren veel meer fun trek uit de storymode die de games bieden. Toffe verhalen met over de top, Hollywood actie. Keer op keer levert dat heerlijke uurtjes op.
Call of Duty: Vanguard plaatst ons midden in de Tweede Wereldoorlog, met dito arsenaal om mee te vechten. Ons avontuur begint achterop een trein. Nouja, twee treinen die regelmatig naast elkaar rijden. Het doel is om de rechter trein te kapen en zo diep het Duitse territorium in te geraken. Onderweg komen we veel Duitsers tegen. Soms ook in pantservoertuigen die naast ons komen rijden. Het hoogtepunt is wanneer we een tank op één van de wagons gebruiken om een pantserwagen van de andere trein af te knallen. Holy Crap… dit is nog maar het eerste kwartiertje!
Niet veel later kom je aan op bestemming. Hamburg. Hoewel je nog niet veel over jouw missie te horen hebt gekregen, ontdek je al snel dat je achter SS-hoofd Hermann Freisinger aan zit. Met jouw zeskoppige team is het de bedoeling dit topstuk uit te schakelen voor hij project Phoenix in werking stelt.
Sledgehammer Games vertelt het verhaal in Vanguard vanuit de zes karakters van het team. Met flashbacks ervaar je waarom ze gedreven zijn Hermann uit te schakelen. De flashbacks brengen je de hele wereld over, wat vooral een voorproefje moet zijn voor de multiplayer sessies die je later zonder twijfel ook gaat ervaren.
Behalve spektakel, is het vijf uur durende verhaal van Call of Duty: Vanguard echt flinterdun. De cut scenes zijn soms wat lang ten opzichte van de actie die je ervaart in de levels. Bovendien zijn het vooral die flashbacks die het geheel body moeten geven, want daarna zit je al vrij vlot in de eindstrijd. In eerdere jaren hebben we toch echt betere avonturen beleefd in de serie.
Multiplayer
Dus dan toch maar online 😉. Sledgehammer is niet zuinig geweest als het gaat om het aantal arena’s waarin je los mag gaan. Je krijgt er meteen 20. Daarnaast levert Sledgehammer Games je ook twee nieuwe gamemodi. Je kunt nu zowel Champion Hill als Patrol spelen. Daarbij is die laatste toch echt wel mijn favoriet.
Patrol verwacht dat je een bepaalde route volgt tijdens jouw gevecht. Hoe beter je overeind blijft op de route, hoe meer punten je scoort. Aan jouw tegenstanders natuurlijk de taak om je gewoon neer te paffen. Doordat je word verplicht een bepaalde route te volgen, is de gameplay in deze modus heerlijk chaotisch.
De arena’s zijn ook meer destructief dan voorheen. Hierdoor kun je strategische schade veroorzaken om te zorgen dat jouw tegenstander minder opties krijgt om zich te verschuilen. Heerlijk! De soms enorme maps zijn nu met maximaal 48 spelers tegelijk te spelen, al kun je ook voor een meer intieme 6v6 kiezen.
Qua levelen is er verder weinig veranderd. Naarmate je meer punten scoort mag, en krijg je meer om mee te vechten. Maar ook hoe zwaarder jouw tegenstanders tegen je worden gerankt.
Nazi-Zombies
En we hebben weer zombies. Treyarch werd ingeschakeld om de nieuwe Der Anfang in elkaar te zetten. Bij aanvang zit alleen de map van Stalingrad in deze modus, maar we verwachten hier nog wel wat expansie vanuit Activision. Immers is de Zombies modus met maar één map wel heel krap uitgerust ten opzichte van de dikke multiplayer ervaring die deze game bevat.
Wel lekker is dat je meteen start met een complete loadout. Je moet in Stalingrad dan ook flinke hordes zombies van je af schieten. Dat gaat iets lekkerder met een forse gun dan wanneer je weer eens zou starten met een laf pistooltje. In Stalingrad wordt je steeds naar speciale plekken geteleporteerd om kleine missies te voltooien. Na vijf geslaagde minimissies, zit jouw avontuur er al op. Ja, dit moet echt nog wat aangedikt worden in de loop van het jaar.
Grafisch
Wij speelden Call of Duty: Vanguard op de Xbox Series X in combinatie met de Philips OLED 806. De game biedt werkelijk fantastische ondersteuning voor wat het 120Hz 4K OLED display te bieden heeft. Met name in lichte en donkere gebieden lijkt de game fantastisch met het OLED display om te gaan. Bovendien weet de game grafisch ook echt goed op snelheid te blijven.
Conclusie: Call of Duty: Vanguard
Call of Duty: Vanguard zet ons even heerlijk terug in de tweede wereldoorlog met bijbehorend arsenaal. Dat is stiekem toch wel erg leuk. Daar staat wel tegenover dat de game een enorme focus heeft op multiplayer, waardoor de storymode en zombies echt wat te karig zijn geworden. De game innoveert met twee nieuwe multiplayer modi, die oprecht erg vermakelijk zijn. De game moet het dus echt van het thema hebben om op te vallen.