Review: Star Wars Outlaws – Sluipend avontuur zo scherp als een stormtrooper

In Star Wars Outlaws krijg je de kans een avontuur door te spelen in de wereld van het bekende universum van een lange tijd geleden in een sterrenstelsel ver, ver weg. De game speelt zich af in de periode tussen ‘The Empire Strikes Back’ en ‘Return of the Jedi’ en focust zich eens op een ander aspect dan de bekende jedi met allerlei fantasy-elementen. In plaats daarvan volg je in Star Wars Outlaws een protagonist (hoewel nog steeds een misdadigster, maar natuurlijk een met een goed hart, waar je discussies over kan voeren, maar we vinden (de eerst schietende) Han Solo ook een held) die het met menselijke beperkingen moet doen.

Verhaal

We leren aan het begin van de Star Wars Outlaws (SWO) Kay Vess kennen, een zogenaamde ‘slicer’ (een soort hacker/dief) met een schattige merqaal als sidekick/huisdier genaamd Nix. Kay neemt een opdracht aan die haar in de problemen brengt doordat het nodige fout gaat. Ze vlucht van de planeet af met een oud ruimteschip waarop vervolgens het echte verhaal start.

Kay stort neer en ziet zich genoodzaakt allianties te sluiten met bepaalde figuren die ze tegen komt. Om credits (geld) te verdienen worden er klusjes gedaan en als een echte crimineel betaamd zijn dit klusjes van hoofdzakelijk stelend signatuur. Hoewel zo nu en dan ook mensen geholpen kunnen worden blijven de meeste actitiviteiten in het criminele circuit en vooral ten goede van Kay zelf en haar portemonnee. Ze maakt zodoende carrière bij de verschillende criminele facties die we kennen uit de Star Wars-wereld. De heldhaftige rebellen moet ze niets van hebben. Dient haar doel immers niet. Haar doel is uiteindelijk om die grote slag te kunnen slaan die kan zorgen voor wat ze verwacht een verder zorgeloos leven te zijn.

Zij-personages

We komen verschillende zij-karakters tegen in SWO. Helaas blijft de relatie met de meesten slechts oppervlakkig. Het zijn weliswaar karakters met een verhaal, maar uiteindelijk draait het om opdrachten die je van ze krijgt of waar die je van ze koopt waarbij ze ondertussen wat meer vertellen over hun achtergrond. Enkelen van de karakters gaan weliswaar mee met Kay en worden onderdeel van de crew, maar in het schip zijn ze steeds aan het werk en buiten wat korte gesprekjes die nietszeggend zijn, zijn ze gewoon onderdeel van het interieur en bouw je er geen relatie mee op.  Echte interactie is er eigenlijk nooit. Ze gaan nooit met je mee op missie (als in dat ze van het schip af komen) en begeleiden je ook amper via je oortje buiten heel af en toe een enkele opmerking. De uitzondering hierop is de battledroid ND-5. En zodra deze deel wordt van de game merk je als speler dat je ook gewoon meer om het verhaal gaat geven, ondanks dat de boel nogal repetitief blijft.

Geen echt personage, maar toch noemenswaardig is Nix, Kay’s erg schattige merqaal die overal mee gaat. Nix kan wat taken uitvoeren rond zaken waar je zelf niet bij kan zoals het ophalen van gevallen blasters en materie die credits opleveren. Ook kan Nix luiken voor je openhouden zodat je kan schieten op iets wat erachter zit (meestal een oplaad-element om ergens stroom aan te geven zodat ergens een deur open gaat of een ventilator gaat draaien), dingen stelen van NPC’s zoals datapads en wapens of NPC’s afleiden en aanvallen zodat Key er langs kan sluipen of een fysieke aanval makkelijker kan inzetten. Je hebt ook wat momenten met Nix; zo nu en dan praat Kay tegen haar merqaal en tijdens het eten (wat je op iedere planeet een keer kan doen om een element te verdienen dat je kan instellen waarmee Nix bepaald gedrag laat zien) zien we wat leuke interacties tussen de twee.

Levende omgevingen en toch weer niet

Wat bepaalde sandbox-games zo interessant maakt is dat de wereld waarin je speelt een levende wereld simuleert. Hier is in SWO duidelijk een poging to gedaan. De steden en zelfs kleine nederzettingen waar je in komt zijn gevuld met allerlei figuren die ook gesprekken hebben. Het blijven echter figuren die daar overduidelijk neergezet zijn met een doel en niet perse figuren die leven in de wereld waarin jij rondloopt. Ze voeren gesprekken met elkaar die hints zijn over waar iets te vinden is voor Key en zo af en toe over zaken waar Kay in betrokken was, plus wat geklaag over de aldaar heersende macht. Maar het komt nooit echt natuurlijk over en anders dan bijvoorbeeld de GTA-games is het niet zo dat het leuk is om gewoon even rond te lopen en tijd te besteden in de wereld. Er valt daarvoor gewoon te weinig te beleven. Niet dat dit perse erg is overigens, er zijn vrij weinig games waarin de wereld interessant genoeg is om echt op een goede wandeling uit te gaan en zonder missies daar tijd in te besteden. Genoeg games maken het echter interessant genoeg om de wereld te verkennen, maar ook daar is SWO er niet perse een van.

Eigenlijk is alleen het spelen van het kaartspel sabacc iets dat we daadwerkelijk leuk vonden om te doen en hebben we daar tijdens de test zeker aan het begin veel tijd in gestopt. De arcadegames speelden we ook wel, maar dat was meer uit een soort prestatiedrang. Zodra we daar op één stonden waren we er klaar mee.

Star Wars?

Is Outlaws een echte Star Wars game? Ja, wij vinden van wel in principe. De wereld is niet te ontkennen het Star Wars-universum en alle verhaalelementen zullen de trouwe fans bekend in de oren klinken. Moest dit verhaal echt een Star Wars-game zijn? Nee. De specifieke verhaalmotieven had je net zo goed in een andere wereld kunnen plaatsen. Niet iets dat perse erg is overigens, maar een ontzettend Star Wars-gevoel zal de game je niet geven.

Gameplay

Bij aankondiging werd de game veelal een open-wereld-game genoemd, terwijl de gameplaybeelden suggereerden dat we een ware actiegame kregen. Dat is niet helemaal wat het geworden is. Wat de game wél is, is grotendeels een opeenvolging van sluipmissies die een 3rd person shooter wordt wanneer het sluipen mis gaat, mits de game dit toestaat. Dit verschilt namelijk per missie. Sommige missies is voor bepaald dat je gewoon af bent zodra je gesnapt wordt, anderen pas wanneer een alarm af gaat.

Er is wel enige afwisseling zoals een ruimtegevecht waarin je meestal terecht komt op weg naar een andere planeet waar je weer een set van sluipmissies moet afwerken. De game biedt zo nu en dan wat extra gameplay-elementen zoals een achtervolging op een speeder (wat het actievolle einde van wederom een sluipmissie moet zijn) of een hele korte zijmissie (van hooguit drie minuten) waarin je een groepje mensen die je op weg naar een andere missie tegen komt, moet beschermen tegen een groep schurken.

Openwereld zou je Star Wars Outlaws (SWO) kunnen noemen, maar wel eentje die je aan een paar regels houdt, wat dus betekent dat je niet zomaar overal heen kan gaan tijdens een missie en er buiten de missies verder weinig te doen valt in de wereld.

Zoals een echte ‘Star Wars scoundrel’ betaamd is Kay geen vreemde voor het vertoon van wat blaster-skills. Als een sluipmissie fout gaat (als gevolg van een fout die je als speler maakt, eigenlijk nooit als onderdeel van het verhaal) en de game staat het toe, dan moeten de nodige NPC’s omgelegd worden. Om de planeten te doorkruisen heeft Kay de beschikking over een speedster welke soms gebruikt wordt in de missies maar eigenlijk vooral een manier is om sneller rond te bewegen. Buiten de blaster is er ook de optie om handmatig NPC’s aan te vallen. Een echt vechtsysteem is er niet. Je hebt één knop die je masht.

Dit betekent in het geval van Outlaws dat de game ook lijdt aan repetitiviteit. Zeker aangezien je in zowat iedere missie dezelfde elementen tegen komt. Je hebt wat explosieve elementen (die op iedere wereld er hetzelfde uitzien en waar je in totaal misschien 5 verschillende varianten van hebt), tunnels en deuren die je moet ‘slicen’ middels een geluid-gestuurde minigame, tegenstanders waar je voorbij moet sluipen of welke je middels een takedown uitschakelt. Uiteindelijk is er ergens een kist waar wat in zit dat het doel is van de missie of een computer die je moet hacken. Dit zo goed als iedere keer het geval met een missieverhaal eromheen dat misschien ietsje anders is.

Het vervelende is dat buiten het repetitieve, de sluipactie ook gewoon niet zo goed uitgevoerd is. We hebben verschillende topgames gehad die vergden dat je met stealth-gameplay de game door ging. Maar Star Wars Outlaws lijkt in eerste instantie niet eens ontworpen te zijn voor degelijke gameplay. Dit menen we af te zien aan hoe de wereld in elkaar zit en hoe je bij iedere keer dat je dit bij een NPC in de buurt komt, het ontzettend onwaarschijnlijk is dat deze je niet ziet.

Het is alsof de wereld ontworpen is voor schietactie en ze in een later stadium besloten hebben dat voor een dief het eigenlijk logischer is om sluipactie in te voeren en hiervoor wat extra elementen hebben toegevoegd als tunnels en hoger gras. We denken dat het een betere keus was geweest wanneer ze de protagonist gewoon hadden aangepast en daar iemand van hadden gemaakt die wel degelijk met regelmaat in schietactie terecht komt en daarnáást wat sluipopties heeft. Een beetje in lijn van Star Wars leek men te veel de bekende weg te volgen en een soort jonge, vrouwelijke Han Solo neer te zetten. We hadden in plaats daarvan liever een soort gunslinger gezien (ze lenen genoeg van Red Dead Redemption, dus waarom niet :)) wat de mogelijkheden geopend had voor meer actie.

De schietgameplay is redelijk, al hadden we meermaals dat het richten met de muis niet al te precies werkt. Gedurende de updates werd dit wel iets beter overigens. Je kan de blasters van je tegenstanders oprapen, maar deze laat je bij het minste van het geringste weer vallen. Je kan om onduidelijke reden geen opgeraapte blasters met je meenemen wanneer je bijvoorbeeld een tunnel in kruipt of een muurtje op klimt. Een ontzettend dom gameplay-element.

Criminele organisaties

De criminele organisaties waarbinnen je een reputatie opbouwt op basis van goed uitgevoerde missies hebben uiteraard regelmatig tegengestelde belangen waartussen je moet kiezen aan het einde van een missie. Dit gaat dan over bijvoorbeeld het wel of niet doorgeven van bepaalde informatie. De reputatie stijgt dan bij de ene, en daalt bij de andere. Een slechte reputatie betekent dat je op een gegeven moment opgejaagd wordt, gelieerde verkopers jou niet willen helpen of dat je voor bepaalde missies niet in aanmerking komt. In een enkel geval betekent het dat het gerelateerde deel van de game (Jabba’s paleis) niet voor je toegankelijk is, waar je rond terreinen van de andere fracties nog wel naar binnen kan sluipen via een zijroute.

Voor het hoofdverhaal is dit allemaal niet erg belangrijk, en omdat de criminele missies allen zo inwisselbaar zijn, is goed voor te stellen dat je daar je interesse in verliest. Feitelijk zijn die missies alleen goed om wat upgrades te verdienen voor je speedster, blaster en ruimteschip. Maar eigenlijk zijn die vanaf het begin goed genoeg om het hoofdverhaal uit te spelen dat in totaal ergens tussen de 12 en 14/15 uur aan speeltijd vergt.

In de ruimte

De ruimte-gameplay is op zich best ok, maar de missies zijn nooit interessant. Je merkt verder dat over de controls nagedacht is, maar niet over wat voor soort gameplay een leuke ervaring zou opleveren. Er zijn geen spectaculaire momenten waarop je op het laatste moment de hyperdrive inschakelt of waar je tussen allerlei obstakels moet wegvliegen om te kunnen ontsnappen. De ruimtegevechten zijn eveneens repetitief en de besturing is niet dermate dat je echt een dynamische ervaring hebt.

Voor wat het is, is het een tijdje leuk, maar je zal niet lagere tijd in een gevecht willen zitten. Helaas wordt je daar zo nu en dan wel toe gedwongen en ontsnappen door te landen (wat de reden in de meeste gevallen zal zijn dat je überhaupt naar de betreffende planeet of maan gereisd bent) staat de game dan niet toe. Verwacht zeker geen ervaring als bijvoorbeeld de Rogue Squadron of Battlefront-titels. We denken dat de gameplay dermate beperkt is dat dit deel eigenlijk net zo goed weggelaten had kunnen worden.

Skills upgraden

De skills van Kay zijn te upgraden, net als haar blaster en speeder. De laatste twee laten zich makkelijk raden. Krachtigere schoten en sneller opladen voor de blaster (hoewel nog altijd verre van zo goed als de vuurwapens die je van NPC’s kan af-/oppakken) terwijl de speeder sneller en wat makkelijker te besturen wordt. Daarnaast is er een sprong-functie die je eigenlijk niet echt nodig hebt jammer genoeg. We kunnen ons voorstellen dat het een mooie actie-scene had kunnen opleveren waar je over bepaalde obstakels heen moest springen terwijl je vlucht of achter iemand aan zit. De realiteit is dat als je zo vlot bent met je speedster, je snel voorbij je partner in crime vliegt en je achtervolgers je niet kunnen volgen. De snelheid van je speedster valt overigens ook wat tegen, waardoor deze eigenlijk weinig meer is dan een vervoersmiddel.

Kay zelf kan je middels andere outfits upgraden qua weerstand, waarbij je dus steeds per outfit een keus maakt tussen elementen als weerstand tegen schoten, explosies, vallen, het sneller opbouwen van adrenaline, etc. Dit wissel je dus steeds af. Een enorm verschil maakt het overigens allemaal niet, en wij kozen voor de outfit die we op dat moment gewoon leuker vonden. Verder kun je wat vaardigheden upgraden die gaan over het kunnen gebruiken van extra wapens als rookgranaten of dat je makkelijker langs tegenstanders kan sluipen of je kan afleiden door langer te praten.

Je kan deze upgrades verdienen door elementen te verzamelen. Dit gaat om specifieke onderdelen die je voor je voertuigen nodig hebt, maar ook materialen als polycarbonaat waarvan je een x-hoeveelheid nodig hebt. Deze zaken kun je door de wereld heen oppikken, wat je als speler dus uitnodigt (dwingt) om alle ruimtes goed te doorzoeken naar deze zaken. Hoofdzakelijk wil je alle kratten vinden die je zomaar kan openen of via een minigame waarbij je een ritme van geluidjes moet nadoen (die je ook met regelmaat moet doen om een deur open te krijgen). Omdat je toch deze upgrades wil hebben wegens de credits die ze opleveren speel je als speler niet gewoon door de verhaal heen. Deze verzamelplicht is eigenlijk een vervelend element. Wil je geheimpjes plaatsen in de game, prima, maar maak het niet semi-verplicht.

En aangezien veel van de kratten op plekken zitten waar je niet zonder sluipactie kan komen of überhaupt niet zonder de juiste reputatie bij het criminele syndicaat te hebben, wordt een extra vervelend element toegevoegd (wéér sluipen). Waar je bijv. in de Jedi Fallen Order/Survivor games later kon terugtracken om de game te 100%-en komt dat hier met obstakels die we tijdens het spelen van het verhaal al vervelend vonden, laat staan wanneer je terug zou gaan.

Heb je eenmaal alle onderdelen, materialen en credits, dan moet je bij een monteur langs die deze upgrade kan toepassen op je speeder en een andere monteur voor je ruimteschip. Dat zijn dus twee verschillende partijen waar je langs moet. Bepaalde elementen kunnen overigens alleen gekocht worden, en daarvoor heb je iets van acht of negen (!!) verschillende typen verkopers die soms op de meest onherbergzame plekken zitten (want daar wil je natuurlijk zitten als commerciële partij, een plek waar amper volk is). Sommige onderdelen moet je een specifieke missie voor doen (en ja, dat is natuurlijk een sluipmissie) of een verkoper van een onderdeel wil deze pas aan je geven of met je ruilen in ruil voor een specifiek iets. Dat betekent dat je ditgene ergens moet ophalen (weer een sluipmissie) en vervolgens aflevert bij die verkoper. Met een beetje pech mag je dan niet fasttravelen en dus komt er reistijd heen en terug bij.

Moeilijkheidsgraad

De game is namelijk vrij makkelijk uiteindelijk. Aan het begin, met alle bugs vormde de goede afwerking van de game een van de voornaamste uitdagingen. Dit probleem maakte je laks en gemakszuchtig als speler door de verveling en frustratie. Dit werd na wat updates beter, maar nog zijn zeker aan het begin veel missies dermate saai dat daar een deel van de uitdaging ligt.

Ook frustrerend in dit opzicht zijn de missies waarin je een andere speeder moet achtervolgen. Het lastige is niet hoe snel deze gaat, want het bijhouden is makkelijk. Echter omdat je niet om je heen kan kijken wanneer je op je speeder zit en ook niet zomaar kan schieten (dit kan alleen met de zogenaamde ‘adrenaline rush’ waarmee je wat tegenstanders kan selecteren en deze vervolgens automatisch door Kay neergeschoten worden, vergelijkbaar met de ‘dead-eye’-functie in Red Dead Redemption) om een wonderbaarlijke reden, worden deze scenes lastiger om de verkeerde redenen. Deze stompzinnige keus maakt de game ook gewoon minder leuk en minder goed te spelen. Op je speeder op zoek naar bepaalde plekken is veel makkelijker wanneer je om je heen kan kijken en in het echt zou het ook kunnen, dus waarom dit beperken in de game?

Weinig spektakel

Daarmee komen we op een ander gebrek aan in Star Wars Outlaws. Je zou verwachten dat met een verhaal dat je door speelt en zonder typische Star Wars-actie met lightsabers ze voor wat spektakel zouden gaan en wat avontuurlijke elementen. Denk aan actievolle ontsnappingen onder hevig vuur van tegenstanders of een in elkaar stortend oud gebouw of vliegschip waar we uit moeten komen. Slechts dit laatste zien we een poging toe, maar het komt niet bepaald spectaculair over, terwijl de speedster-ontsnappingen mede door de genoemde gameplay-beperkingen weinig voorstellen.

Bediening

De bediening is op zich best aardig. Je hebt niet lang nodig om deze als speler je eigen te maken. Wel lijkt het er zeer op dat de game in eerste instantie ontworpen is voor spelen met controllers en achteraf men is gaan nadenken over hoe je de game met toetsenbord en muis kan spelen. Dit is te zien aan wat minder logische zaken als het feit dat je met verschillende knoppen op- en afstapt van je speeder, er geen mogelijkheid is om Kay op een normaal looptempo te laten bewegen en ook voor de controls van het ruimteschip wat rare keuzes gemaakt zijn.

Desondanks speelt de game gewoon prima en beweegt Kay zich op een voorspelbare manier. Hetzelfde geldt voor de speeder en het ruimteschip als je eenmaal door hebt hoe de besturing werkt. Wel was het handig geweest wanneer de speler beter op de hoogte gebracht zou worden van wat allemaal mogelijk is aan het begin van de game. Dat je met ‘Y’ je speeder kan oproepen en deze vanzelf naar je toe te laten komen, hebben we moeten opzoeken, omdat áls het in de game verteld wordt aan het begin, we dit gemist hebben. Later in de game zagen we de tip wel een enkele maal in beeld. Betrof het gebrek hieraan aan het begin een bug?

Je huisdier Nix is handig om tegenstanders af te leiden of zaken op te rapen. Dat betekent ook dat deze blasters die je hebt laten vallen weer kan ophalen in veel gevallen. Maar dan moet deze wel te zien zijn en dus bijvoorbeeld niet strak tegen de muur aan liggen waar je net opgeklommen bent. De commando’s die je aan Nix geeft gaan ook regelmatig fout. Iedereen die de game speelt zal talloze keren meemaken dat ze Nix een tegenstander wilde laten aanvallen of een knop wilde laten indrukken en dat de ‘afleid-actie’ ingegeven werd. En in sommige gevallen lijkt het haast onmogelijk om een probleem op te lossen door Nix bijvoorbeeld een luik op te laten houden. Hierdoor lijkt het net alsof je iets aan het proberen bent dat niet de bedoeling is.

Nix kan ook op basis van gekozen instellingen ander gedrag laten zien. Zo laat de ene instelling (vormgegeven door de keus van een maal) Nix granaten wegschoppen en de andere stelt Nix in staat een tegenstander in de rondte te laten schieten door hem aan te vallen. Waarom deze zaken uit elkaar gehaald worden en we Nix niet gewoon als totaal kunnen upgraden is ons een raadsel. Het had de gameplay met Nix immers wat diverser gemaakt.

Ervaring via Amazon Luna

We hebben de game als onderdeel van onze Amazon Luna-review ook via deze dienst gespeeld. Dit werkte in ieder geval aan het begin van de testperiode zeer goed. De ervaring was, mits je een goede verbinding hebt uiteraard,gewoon alsof je de game native geïnstalleerd hebt staan. In de laatste periode was er wel wat lag te merken, wellicht dat dit iets met de drukte te maken heeft? Je hebt wel met de nodige beperkingen te maken zoals dat de game maximaal op 60 fps runt. Op een 27″ scherm zoals de AOC Q27G4X die we op locatie gebruikten is dat toch een wat mindere ervaring. Maar stel dat je iets op een TV aangesloten hebt staan, op een grotere afstand speelt of sowieso een monitor gebruikt die maximaal 60 Hz heeft, is dat natuurlijk geen beperking.

Bugs

De reden dat we de review zo laat publiceren is te wijten aan de vele bugs die de game troffen aan het begin. We hebben van gamers op alle systemen wel meldingen van problemen gehoord. Deze varieerden van dat het verhaal niet doorgezet kon worden omdat een bepaald opstijgcommando niet in beeld kwam en dat dit na een fix alleen te verhelpen was door de game helemaal opnieuw te beginnen (veel mensen hadden op dat moment uren in de game zitten met alle hoofdmissies en zijmissies) tot aan allerlei grafische glitches.

Wij hadden op de PC weinig problemen die de speelervaring echt stoorden maar we hadden toch wat glitches en momenten dat we met Kay vastzaten en niets meer konden doen. Denk aan dat je crasht met je speeder en vervolgens ergens tussen de struiken ligt, maar daar niet meer weg kan komen, of dat je bij het sluipen in een voertuig loopt en daar vervolgens niet meer weg kan komen (zie de linker afbeelding hierboven).

Enkele dagen terug merkten we dat we opeens niet meer konden fasttravellen (er zijn een paar specifieke plekken op de kaart waar je meteen heen kan in plaats van dat je daar heen moet lopen of rijden), wat de gameplay-ervaring erg beperkt. Het is een beperking die je normaal tijdens een missie hebt, en kennelijk dacht de game dat we in een missie zitten. Dit bleek achteraf om een zij-missie te gaan waarvoor we wat vracht moesten overbrengen (er zijn meerdere van dit soort missies waartussen je gewoon alle vrijheid hebt). Toen we die voltooid hadden konden we weer fasttravelen, maar we hebben ondertussen wel kunnen saven en allerlei andere missies kunnen doen, wat normaal gesproken niet kan als een missie de functionaliteit in de game beperkt. Wellicht had het ook geholpen als aangegeven wordt waarom bepaalde functionaliteit niet werkt? Dan was de bug nog niet opgelost, maar kon je als speler in ieder geval even de missie maar afwerken.

SWO is een game die gewoon veel te vroeg uitgebracht is en niet goed getest is met speelsessies. Hoewel grote games tegenwoordig in de meeste gevallen uitkomen met bugs en binnen een korte tijd een enorme update krijgen, is de staat waarin SWO uitgebracht werd dermate slecht dat we extra kritisch moeten zijn.

Graphics en overige vormgeving

Star Wars Outlaws is uiteindelijk een mooie game om te zien en er worden wat interessante keuzes gemaakt om de game een bepaalde jaren ’80-sfeer te geven. Denk aan de kapsels van alle karakters, maar ook de vector-arcadegames die je op verschillende kasten in wereld kan spelen. Er is ook een grindy-effect dat je over de graphics heen kan leggen. Dit hebben we zelf uitgezet, maar het ziet er op zich niet slecht uit om de game een oude feel mee te geven. Je komt ook enkele bekende Star Wars-karakters tegen (zit gewoon in de trailer dus geen spoiler), die precies zo overkomen als je ze herinnert uit de films.

De manier waarop Kay beweegt is niets kritisch over te zeggen en de NPC’s zijn op zich ook ok hoewel ze soms wat houterig ogen. Dit geldt met name voor jouw crew, NP-5 en Gedeek. Maar die lopen slechts in twee missies met je mee. Verder herken je de typische Ubisoft-elementen. Denk aan hoe het klimmen eruit ziet en aanvoelt (dat er überhaupt veel klim-secties in zitten is natuurlijk erg Ubisoft-esk, hoewel wat dat ook in bijvoorbeeld in de Jedi-games zagen, Uncharted en Tomb Raider). De innovatie hier valt eigenlijk een beetje tegen en we vinden dat sinds de Prince of Persia Sands of Time-gameserie we wel wat nieuws zouden mogen zien. Ook de gezichtsanimaties en de variatie hierin valt wat tegen.

Een andere zwakte is hoe intuïtief/natuurlijk bepaalde elementen overkomen. Wanneer je aan een touw hangt voelt Kay heel anders aan en ziet de animatie er heel anders uit. Waar Kay normaal redelijk vrij kan bewegen wordt alles opeens heel statisch. Alsof er een soort losse animatie afgespeeld wordt waarin je een minimale hoeveelheid aan besturingscontrole hebt. Een ander voorbeeld is wanneer je crasht met je speeder. Het vallen voelt niet natuurlijk, het is een animatie die je moet afwachten. Hetzelfde geldt voor de takedowns, die overigens meestal hetzelfde zijn (er is wat variatie, maar je voert ze meestal vanuit dezelfde positie uit en dus zullen veel spelers een paar animaties nooit zien) en veel te lang duren. De takedowns zijn ook niet logisch. Dat je iemand zomaar met een vuistslag neerslaat is nog tot daar aan toe (het blijft een game). Maar een stormtrooper die een helm op heeft die je even bewusteloos slaat van achteren of met een vuist terwijl deze op de grond ligt? En waarom koos men niet voor een klap met de blaster of een ander stuk gereedschap?

Maar goed, hoofdzakelijk ziet de animatie tijdens het spelen er goed uit. Ook wanneer je op je speeder zit, die redelijk geloofwaardig aanvoelt en zich makkelijk laat besturen. We weten niet precies waarom er ook muiscontrols toegepast zijn aangezien die redelijk onwerkbaar zijn en wanneer je overschakelt op toetsenbordcontrols, de game niet meteen snapt dat je deze overschakeling wil doen, maar goed, dat is verder een detail.

Ook de menu’s die redelijk uitgebreid zijn, zijn intuïtief vormgegeven en je kan als speler altijd vinden wat je precies zoekt. Een beetje raar is dat als je een bepaalde upgrade kiest, je deze ook nog eens los moet toepassen.

Geluid

Over de audio-effecten hebben we niets te klagen en de muziek is zeer, zeer goed ingegeven. Het klinkt geweldig en zet een juiste sfeer neer en op de juiste momenten zweept het op. En dat allemaal in een stijl die in de jaren ’80 in een Star Wars-film gebruikt had kunnen worden.

De voice-acting is eveneens erg goed gedaan en we zouden niet weten hoe iets beter gedaan zou kunnen worden in dit opzicht. De typische geluidseffecten van de alarmen en alle verschillende voertuigen komen ook allemaal goed over en zijn trouw aan hoe je ze kent van Star Wars. En ook Nix’ geluidjes passen goed bij wat je van een dier dat eruit ziet als een merqaal zou verwachten.

Conclusie

We zijn duidelijk erg kritisch over wat Star Wars Outlaws als game is. Toch is de game niet perse slecht te noemen. Het grote probleem is dat de game gewoon niet interessant genoeg is. Zowel qua algemene speelervaring als qua verhaal, terwijl alle zijmissies eveneens inwisselbaar zijn. Ook voor de Star Wars-fans, waar uw reviewer zich toe rekent, biedt de game uiteindelijk weinig waar je op de lange termijn over zal blijven praten. Wat bekende referenties zijn leuk, maar niet meer dan dat. Het is er, je aanschouwt het, maar het voegt niets toe aan de Star Wars-ervaring. De game biedt al met al gewoon geen leuke speelervaring waar je zoveel tijd in wil steken.

Grafisch (we negeren de glitches even) en qua muziek zit de game goed tot zeer goed in elkaar. De gameplay kent echter dermate veel beperkingen dat we geen basis zien voor een goede game wanneer er wat veranderingen aangebracht worden voor een eventueel tweede deel. Schrijfwerk moet beter, en de gameplay moet compleet anders.

Nogmaals, het is niet perse een slechte game. Stel dat je hem ergens in de budgetbak vindt, kan het best aardig zijn om de game om zijn hoofdverhaal eens te spelen. Maar goed, er liggen waarschijnlijk ook zat goede games in de budgetbak… Hoe dan ook, het is niet zo dat we dermate weinig om de game geven dat we niet benieuwd zijn naar wat Ubisoft nog meer met de game gaat doen en dat we het verhaal niet gaan uitspelen. Dat gaan we wel doen, en er is een oprechte nieuwsgierigheid naar hoe het verhaal gaat eindigen. Daarna zijn we er echter wel klaar mee en is Star Wars Outlaws niets meer dan een product dat ooit uitkwam.