Lang, lang, heel lang geleden maakten we een keer een bijzonder stukje nationaal nieuws. Mijn verhaal ging in 2010 over hoe grote smurf achter jouw creditcard aan zat. In het spelletje konden kinderen smurfbessen als virtuele munt aanschaffen en Apple liet het via in-game aankopen toe dat kinderen de creditcards van ouders helemaal leegzogen om aan hun virtuele dorpjes te bouwen. Inmiddels is in-game currency heel normaal en kun je in vrijwel iedere supermarkt jouw keiharde euro’s inwisselen voor V-bucks en ander virtueel in-game geld. Maar direct afrekenen kan natuurlijk ook in de spellen en dat is belangrijk. Wanneer je geen zicht hebt op wat zo’n virtuele munt nou echt kost, geef je het makkelijker uit. Denk bijvoorbeeld ook aan de muntjes op festivals. Ook daar wordt structureel meer uitgegeven omdat de waarde onduidelijk is en omdat ze nergens anders meer bruikbaar zijn.
Binnen games werkt de Europese Commissie nu aan een nieuw stuk wetgeving dat kinderen en volwassenen in games beter moet gaan beschermen. Naast wat iets kost in de virtuele munteenheid, moeten ontwikkelaars ook de echte harde europrijs van items gaan tonen, zodat gamers beter doorhebben wat ze uitgeven in een spel. Ook wilt de EU dat je bundels van het exacte aantal in-game valuta kunt kopen die je in een game nodig hebt, zodat je nooit meer uitgeeft dan nodig. Dat overschot geeft namelijk extra druk om nog meer bundels te kopen om dat overschot goed te besteden. Daar deze regels als richtlijn op bestaande wetgeving zijn gezet, gaat dit direct in en moedigt de EU lokale handhavers aan om hierop te gaan handhaven. In Nederland verwachten we dan ook dat de ACM hier een rol in zal nemen.