Atari is al enige tijd enkele van hun klassiekers in een vernieuwd jasje aan het uitbrengen. Niet al te lang geleden bespraken we Breakout Recharged al. Atari probeert echter ook nieuwe titels te introduceren zoals het enkele weken geleden uitgekomen Kobinera; een puzzelgame die op zo ongeveer ieder platform uitgekomen is. We keken naar de PC en Android-versie.
We hebben een tijdje met de game doorgebracht, en kort gezegd, hebben we het over een leuk concept dat steeds uitdagender wordt, tot op het punt dat het lang voordat je de laatste levels bereikt, echt voor de meesters is.
Gameplay
Goed, een puzzelgame dus… Maar het is tegelijkertijd ook een platformgame, met zowaar een verhaal dat iets te maken heeft met een gevallen koning die terug op zijn positie wil komen. Iets dat met de haren erbij gesleept is en volgens ons onnodig, maar goed, Atari dacht hier overduidelijk anders over, aangezien we zowaar cutscenes krijgen tussen de 325 levels door waarin de vordering van het verhaal ‘verteld’ wordt.
Zoals we wel vaker zien, leert de game je tijdens de eerste levels hoe het concept precies werkt. Dit gaat op een duidelijke manier stap-voor-stap en we kunnen het ons moeilijk voorstellen dat een speler de game niet snapt. Het doel is om alle bollen te combineren tot één bol. De verschillende bollen zijn zowel wit als anders gekleurd. Iedere niet-witte kleur heeft unieke eigenschappen. Zo kan een magenta bol over de (eveneens magenta gekleurde) spikes en kan een gele bol gele blokken laten verdwijnen. Kombineer je een magenta en gele bol, dan heeft deze bol beiden eigenschappen.
Het lastige aan dit hele verhaal is dat de bollen tijdens het bewegen steeds dezelfde afstand van elkaar houden, tenzij je deze afstand veranderd door een van de bollen te blokkeren achter bijvoorbeeld een muurtje.
Een korte speelsessie om duidelijk te maken wat we precies bedoelen:
Graphics en geluid
Atari houdt voor Kombinera vast aan de neon-achtige kleuren die we in de Recharged-games ook zien. De opzet is eenvoudig, maar toch ziet de game er prachtig uit. De developers hebben er duidelijk zaak van gemaakt om de kleuren van je scherm af te laten spatten, getuige ook de epilepsie-aanval opwekkende tussenschermen die je ook in de video hierboven ziet. Deze laatste zijn eigenlijk best storend, zeker aangezien ze onnodig zijn. We kunnen ons voorstellen dat mensen die wat gevoeliger zijn voor licht hier zowaar hoofdpijn van krijgen.
Het geluid is vrij simpel gehouden, maar klinkt toch ok. Het is precies wat je nodig hebt om je te concentreren op wat de beste oplossing zou zijn voor een level. Denkwerk, maar ook nauwlettende platformskills zijn vaak belangrijk, en dan wil je een muziekje dat toestaat dat je je concentratie houdt.
Controls
We hebben aardig wat uren in Kobinera gestoken. De game is een spel dat uitnodigt je hersenpan flink te laten kraken. Het vergt daarnaast om een oplossing te realiseren ook het nodige van je platformskills. De manier waarop de controls ingestoken zijn werkt op de PC wel aardig. Het enige dat wat problematisch is, betreft het controleren van sprong-hoogte. Met een korte tik op de knop spring je lager, en met een langere indrukking hoger. Het is echter vrij lastig dit te variëren op een manier die écht voorspelbaar is. Misschien hadden ze moeten proberen hier (ook) de analoge triggers van controllers te gebruiken. Op het moment komt het te vaak voor dat je per ongeluk te hoog springt. Dit terwijl lastige controls geen onderdeel van de uitdaging achter een game zou moeten zijn. Het kwam meermaals voor dat we minuten lang héél voorzichtig met een level bezig waren, en dat het uiteindelijk dat toch fout ging. Dit maakt dat de game die als gameconcept de speler wel degelijk uitnodigt het volgende level te spelen, een speler het plezier ontneemt. Ja, technisch gezien ligt het aan jou, maar als je een oplossing wil testen moet dat gewoon kunnen op toegankelijke manier. Door lastige controls stop je als speler alsnog met spelen.
Op Android
Op Android zijn de controls via touchscreen dermate lastig dat we de levels waar platformskills te belangrijk zijn niet eens meer geprobeerd hebben.
De langwerpige vorm links onder is waarlangs je je duim beweegt om de bollen van links naar rechts te besturen, terwijl je met tikken aan de rechterzijde springt. Dit werkt redelijk voor de simpelere levels, maar totaal niet voor de levels waar het bewegen zeer nauw luistert. Je zal dan een controller moeten koppelen, en dan heb je gewoon de PC-ervaring.
Niet voor Android TV
Over op Android spelen met een controller gesproken, we gaven eerder al aan dat de game op zo ongeveer ieder platform uit komt. We hebben het dan concreet over de Nintendo Switch, PlayStation 4/5, Xbox One, Xbox Series X, Microsoft Windows, Linux, Mac OS X, iOS. We kunnen de game echter niet op Android TV spelen. Jammer, want we hadden de game graag op onze Shield gespeeld. Effe tijdens bijvoorbeeld de reclame van een sportwedstrijd de game spelen en dan weer terug schakelen was wel leuk geweest. Geldt overigens voor alle recente Atari-games, dus ook de Recharged games. Aangezien er weinig voor Android TV te krijgen is aan games in de playstore, zou dit zomaar een kans kunnen zijn.
Conclusie
Kobinera is uiteindelijk een leuke puzzelgame geworden. De gameplay is conceptueel goed uitgedacht, daagt de speler intellectueel uit, en nodigt door de opzet wel uit om door te spelen. We denken echter ook dat de game niet voor iedereen is. Er is een van de vele indie-puzzelgames die gebracht is in een toch al oververzadigde indiemarkt waar zelfs een paar briljante games van verschillende genres airplay missen. De moeilijkheidsgraad stijgt naar ons idee waarschijnlijk iets te snel, en dat de besturing in deze een extra factor is, is een ronduit nadeel.
Toch willen we de game prijzen wegens de creativiteit die is gaan zitten in het uitdenken van dit concept. Als we puur naar het genre van puzzelgames kijken worden veel concepten herhaald en wordt zelden echt wat nieuws gebracht. Hier slaagt Kombinera wel degelijk in. Hiermee stellen we dat ondanks de problemen de game toch een aanrader kan voor de puzzelfans die ook met platformelementen kunnen omgaan. Al moet je geen fotofobische neigingen hebben. Loop dan vooral met een enorme boog om deze game heen.