In 2007 kwam Starbreeze Studios (bekend van o.a. The Chronicles of Riddick) met het goed ontvangen The Darkness. De op het stripverhaal gebaseerde game combineerde een interessant verhaal met actie en puzzelelementen. Nu – vijf jaar later – heeft Digital Extremes de bal overgenomen voor de productie van het tweede deel. Giuliano laat zijn licht schijnen op dit duistere tweede deel die luistert naar de onheilspellende titel: The Darkness II.
Back to the source
Bij het opstarten van de PC versie van het spel valt direct op dat we hier met een ander productiebedrijf te maken hebben. Niet zozeer omdat het logo van Starbreeze Studios ontbreekt, maar omdat de grafische stijl exact het tegenovergestelde van deel één betreft. Digital Extremes heeft gekozen voor de ‘cell-shaded’ techniek, waardoor het spel de looks van een stripverhaal kent. Een niet geheel vreemde keuze, aangezien de oorsprong van het spel een stripverhaal betreft.
Dit grafische stijltje pakt goed uit, maar kent ten opzichte van deel één een minder mooie belichting op zowel omgevingen als objecten. De PC versie staat synoniem aan een duidelijk scherpere en kartelloze weergave ten opzichte van zijn console varianten. Zelfs op minder goede PC configuraties ziet het spel er goed uit en loopt hij vrij soepel.
Macho man
The Darkness II speelt zich twee jaar na de gebeurtenissen van deel één af. Je speelt opnieuw met Jackie Estacado, een hedendaagse maffiabaas welke bezeten is door de Darkness. Deze geeft je bovennatuurlijke krachten welke naast het standaard arsenaal aan wapens te gebruiken zijn.
Het eerste deel kende een verhalende insteek richting filmisch niveau gecombineerd met een gecontroleerde dosis actie. Al snel wordt duidelijk dat de insteek van Digital Extremes anders is: Het verhalend aspect is er nog steeds, maar wordt overschaduwd door de grotere dosis actie. Onze held is volgroeid tot een echte macho man, die samen met zijn schietijzers en Darkness powers een vijandelijk pad betreed om te komen tot zijn verloren liefde Jenny.
Boter in een pan
Je begint in een sfeervol vormgegeven restaurant waarin Jackie twee verleidelijke dames ontmoet. Na een aanval op het restaurant komt de actie al snel om de hoek kijken. Gelijk valt op dat het spel zich vlot laat besturen. Je kunt vrij snel aan de slag gaan met de gebruikelijke wapens en kunt vele met elkaar combineren. Het schieten met een wapen in iedere hand (Dual-Wielding) werkt feilloos en hetzelfde geldt voor het gebruiken van objecten (zoals autodeuren en schilden) om jezelf te beschermen tegen vijandelijk vuur.
Naarmate het spel vordert maak je snel kennis met je Darkness powers. De Darkness bestaat uit twee slangachtige monsters die zich in de hoeken van je scherm bevind. Je kunt deze gebruiken om de zogenoemde ‘Execution Moves’ mee uit te voeren, maar ook om er objecten mee te pakken en die tegen je vijanden te gebruiken. Dit werkt zo soepel als gesmolten boter in een pan en zorgt ervoor dat de speler genoeg afwisseling in actie voorgeschoteld krijgt.
‘Role Playing Game’ – Light
En die afwisseling heeft het hard nodig, want The Darkness II zit bomvol actiepassages. Tijdens deze passages loodst het spel je door verschillende omgevingen. Hierin krijg je vooral met het verschil tussen licht en donker te maken. Je Darkness krachten werken namelijk niet op punten waar licht aanwezig is. Je bent dan ook genoodzaakt een hoop lampen om zeep te helpen (daar stijgt de omzet van Ikea!) om te zorgen dat de Darkness zijn werk kan blijven doen. Gelukkig krijg je hiervoor punten genaamd ‘Essence’, alsook voor het omleggen van je vijanden. Zo verdien je bijvoorbeeld meer punten voor het maken van een Head Shot dan voor het simpelweg schieten tegen iemands torso. Het gebruik van objecten tegen je vijanden (denk aan iemand spiesen met een stok) en het opeten van iemands hart bezorgt je ook punten. Deze ‘Essence’ punten kun je bij vastgelegde upgradelocaties gebruiken. De upgrades zijn verdeeld in vier categorieën. Zo kent een categorie bijvoorbeeld alleen upgrades voor je wapens en de ander voor het ‘kopen’ van Execution Moves. Het spel bevat dus een heus Role Playing element.
Ruwe kantjes
Leuk al dat testosterongehalte aan actie, maar je zult hierdoor bijna vergeten dat het spel een bovengemiddeld goed verhaal kent voor een First Person Shooter. Dat de makers niet altijd weten hoe ze de lengte van het spel moesten opvoeren wordt af en toe pijnlijk duidelijk als je, je door ongeïnspireerde saaie omgevingen waant. Begrijp me niet verkeerd: Het spel kent geregeld sfeervolle omgevingen (denk aan je eigen huis, de stripclub en het gesticht), maar wisselt dit bijvoorbeeld af met een grauwe parkeerplaats of een zielloos vormgegeven bouwplaats.
Gelukkig komt het verhaal geregeld weer aan bod en dit zijn dan ook de meest interessante onderdelen van het spel. De goede voice-acting draagt hier zeker haar steentje bij. Het is dus aan te raden om tijdens de actie zoveel mogelijk gebruik te maken van je ‘Execution Moves’ en je andere upgrades om je als speler te vermaken, totdat het verhaal weer op gang komt.
Pretpark
Waar het eerste deel je vrijheid gaf (al dan wel beperkt), is dat volledig aan banden gelegd bij dit tweede deel. Het spel kent een lineair karakter en geeft je het gevoel dat je in een achtbaankarretje bent gestapt om er pas aan het eind van de rit weer uit te komen. Dit zorgt er wel voor dat het spel lekker weg speelt en heeft daardoor voor mijn gevoel een hoger tempo gekregen dan deel één. Waarschijnlijk zal niet iedereen deze insteek kunnen waarderen, want het komt niet ten goede voor de afwisseling.
Conclusie
The Darkness II is niets meer geworden dan een vermakelijk tussendoortje welke de speler bloederige actie voorschotelt met een goede verhaallijn. Dat is jammer, want de 8 uurtjes die je erin steekt laten geen memorabel gevoel achter. Dat maakt het meer een geslaagd spel voor de budgetbak dan als volgeprijsde topper.