Ik keek er al naar uit, de nieuwe Medal of Honor: Warfighter van EA. Niet alleen om de single player actie, maar ook om de nieuwe Fireteam modus in online multiplayer. Een modus die teambonding in multiplayer sterk moet verbeteren.
Het Verhaal
Maar toch eerst even naar de single player. Het bijzondere aan Warfighter is dat de game geen over-the-top Hollywood actie brengt zoals we kennen uit Call of Duty en Battlefield. In plaats daarvan zijn de avonturen gebaseerd op waargebeurde conflicten. Deze verhalen zijn verteld door echte veteranen en later tot de verhaallijnen van Preacher en Stump samengesmolten.
Het verhaal van Medal of Honor is geen verhaal van naties die elkaar willen overrompelen. In plaats daarvan kom je voor een terroristische dreiging te staan genaamd PETN. PETN, of Pentaerythritoltetranitraat, is bestaat ook in het echt en is zeer populair onder terroristen omdat de stof hoog-explosief is terwijl het weinig ruimte inneemt. Schoenbomman Richard Raid was de eerste die het explosief in het nieuws bracht. Naast gebruik door terroristen, is PETN ook lange tijd een populair geneesmiddel geweest.
Genoeg over de echte geschiedenis van het goedje, terug naar de game. Het verhaal van Medal of Honor: Warfighter draait dus om het bestrijden van terroristen. Dit doe je op de meest exotische locaties. Denk aan het terroristische bolwerk van Abu Sayyaf in Basilan (Filippijnen) en piratenstad Al Shabaab in Somalië. Tegelijk met het ontrafelen van het verhaal aan de terroristische kant, krijg je ook mee hoe Preacher probeert om zich los te rukken uit de strijd tegen terrorisme, in de hoop meer tijd met zijn gezin door te brengen.
(Helaas) zit de replay waarde van Medal of Honor in het verhaallijn van de game. Er is gekozen om veel met flashbacks te werken. Dit in combinatie met de twee rollen die je speelt en de verschillende locaties waar je wereldwijs zit, maken het geheel erg warrig. Je hebt gewoon een tweede speelronde nodig om het verhaal goed te kunnen begrijpen. Dit is een probleem dat niet geheel op zichzelf staat. Ook andere shooters kennen dit probleem.
Gameplay
Hoewel ik het verhaal en de scenario’s in de single player campagne enorm kan waarderen, heeft het toch een groot probleem. Er zijn namelijk erg weinig locaties waar je creatief kunt zijn. Dan bedoel ik dat je van het gebaande pad afwijkt om je tegenstanders via een alternatieve route uit te schakelen. Ik kan me in de vier en een half uur dat ik nodig had voor de Single Player maar 3 momenten herinneren dat de levels mij meer tactische mogelijkheden boden.
Een ander probleem is de AI van de tegenstanders. Ze gaan vaak op de plekken zitten waar je ze eerder hebt doodgeschoten en het is gemakkelijk te timen wanneer ze hun kop boven een obstakel uitsteken. Het wordt pas moeilijk op het moment dat ze zich op plekken bevinden waar je ze niet verwacht, maar dat komt te weinig voor.
Ook de handelingen die je in Medal of Honor verricht zijn redelijk consistent. Misschien wel tè consistent. Je schiet een partij terroristen dood, loopt een stukje, schiet er nog een partij dood, loopt weer een stukje, trapt een deur in, schiet terroristen dood in slow motion en we beginnen weer opnieuw. Dat herhalen we dan een keer of tien. Nouja, er is wel wat afwisseling…
Warfighter bevat namelijk een aantal achtervolgingen. Die per auto zijn het meest spectaculair. Er wordt niet geschoten, maar op hoge snelheid door de straten van steden als Dubai racen is gewoon leuk. Daarnaast wordt het spannend wanneer je jouw auto zo moet gebruiken dat je patrouilles moet ontwijken. Daar staat tegenover dat, wanneer je personen moet achtervolgen, deze keurig op je wachten wanneer je door hordes terroristen op de korrel wordt genomen.
Online Multiplayer
Als we EA mogen geloven, heeft online multiplayer in MoH veel innovatie te bieden. EA praat over Hotspot en Homerun. Beiden zijn een variant op bekende online game modus. Zo moeten teams in Hotspot om en om een bom planten danwel ontmantelen terwijl Homerun een capture the flag variant is waarbij je niet mag respawnen.
Fireteam heeft wel meer te bieden. Deze variant van team deathmatch koppelt twee spelers aan elkaar. Zonder dat je hier aandacht aan hoeft te spelen kan jouw medespeler bij jou munitie en health oppikken. Daarnaast krijg jij op jouw radar te zien wat jouw medespeler ziet. Tenslotte krijg jij, wanneer jouw maatje om het leven komt, aanwijzingen over waar de dader is. Een handige tool om wraak te nemen. Met andere woorden, je bent meer afhankelijk van elkaar en dat is een heerlijke variatie op team deathmatch.
Online heb je een zeer brede selectie aan karakters en wapens waar je uit kunt kiezen. Daarnaast zijn veel opties vrij te spelen. Toch blijken de verschillen tussen karakters en wapens vaak erg klein. Het gaat vooral om cosmetische aanpassingen.
Forstbite 2 Engine
EA schept op over de frostbite 2 engine in Medal of Honor. Dat is niet vreemd, want deze engine heeft de Battlefield serie geweldig vormgegeven. Ook in Medal of Honor zien we op veel plekken de kracht van deze engine terug. Met name wanneer je in een monsoon regen terecht komt. De manier waarop bomen omwaaien en regen door de lucht vliegt is zeer realistisch.
Toch stond Frostbite in Battlefield vooral ook bekend om de destructieve omgevingen. Die missen in MoH. Oké, hier en daar kan ik een stukje hout kapot schieten en wil een stukje van een muurtje afbreken. Toch haalt dit het echt niet bij de Frostbite beleving in Battlefield.
Conclusie
In Medal of Honor gaat het niet alleen om de hoeveelheid lijken die je op kunt stapelen. Het gaat om de effecten van terroristische acties en dan met name om de effecten op de gezinnen en families van de soldaten die deze bestrijden. Het verhaal moet emotie uitstralen, maar door de constante sprongen in het verhaal komt dit pas bij een tweede ronde echt uit de verf.
De Single Player campagne is erg kort, maar dat zou met de online play moeten worden opgevangen. Hoewel Fireteam een leuke innovatie is, is de rest niet heel veel anders dan bij andere shooters. Je hebt veel variaties in wapens en karakters, maar deze hebben nauwelijks invloed op de speelervaring.
