Nintendo heeft de fijne traditie om zelf een aantal goede fighters naar haar systemen te brengen. Dit deden ze al met de 3DS waarop ze Tekken 3D Prime Edition, Dead or Alive Dimensions en Street Fighter IV op uitbrachten. Nu Street Fighter 30 jaar is geworden (ik herinner me de eerste nog, help!?) vieren Capcom en Nintendo dit met de release van Ultra Street Fighter II: The Final Challengers op de Nintendo Switch.
De Street Fighter II Series
Hoewel de eerste Street Fighter in 1987 in de Japanse arcades verscheen, werd de gameserie pas echt een succes met de lancering van Street Fighter II. Eerst in de arcades en later op de consoles. Hier werd ook duidelijk dat Street Fighter in Series zou worden uitgebracht in plaats van genummerde delen. Zo was de eerste herziening Street Fighter II: Champion Edition, wat een beetje de basis vormt voor alle SF games. Grootser werd de tweede herziening Street Fighter II Turbo: Hyper Fighting, die het mogelijk maakte om de snelheid van het spel aan te passen. Ideaal voor hardcore gamers, al noemden we die toen nog niet zo.
Super Street Fighter II: The New Challengers werd de derde herziene uitgave van SFII. Deze werd in de arcade op de tweede generatie van Capcom’s eigen hardware uitgebracht. De game werd mooier en kreeg meer speelbare karakters, maar de functies uit Turbo ontbraken tot Super Street Fighter II Turbo: The Ultimate Championship uitkwam, de vierde herziening. Vrijwel al deze SF games verschenen ook als versies voor op de console thuis. De nieuwste is Ultra Street Fighter II: The Final Challengers voor de Nintendo Switch waar ik me de afgelopen dagen op suf heb gespeeld. De eerste SFII game sinds de re-release van Street Fighter II Turbo op PSN en Xbox Live in 2008.
Ultra Street Fighter II: The Final Challengers
Voor de fans lieten Capcom en Nintendo al snel weten dat de game in twee grafische uitvoeringen speelbaar zou zijn. Lekker retro met die heerlijke ouderwetse (en inmiddels enorme) 16-bits pixels in 4:3 beeldverhouding of in 19:9 FullHD. Uiteraard met de oude soundtrack, of een compleet nieuwe. Akuma, die normaal een unlockable karakters was, zou nu standaard gekozen kunnen worden en Evil Ryu en Violent Ken werden geïntroduceerd. Belangrijker nog, het is na Mario Kart 8 Deluxe de tweede game die je heerlijk met een groep vrienden kunt spelen, en dat is ook belangrijk :).
Speel je Ultra Street Fighter II: The Final Challengers in Full HD, dan valt de grafische update niet meteen op. Dat wil zeggen, hij is wel Full HD en lekker strak getekend, maar de look & feel is absoluut Street Fighter. Dat hebben ze dus heel goed gedaan. Wat wel jammer is, is dat er niet al teveel tijd in de details is gestoken. Kleding beweegt niet echt zoals kleding beweegt in moderne games. Gewoon te weinig frames voor de animaties. Daar staat tegenover dat dit wel weer een beetje retro aanvoelt. Voor 16-bit graphics was dit natuurlijk doodnormaal, maar in de FullHD versie was een beetje verfijning wel leuk geweest.
Meer modi
De klassieke Arcade en Versus modi zijn beiden aanwezig net als de Training Modus die we al in meerdere SF games hebben gezien. Daar blijft het niet bij. Natuurlijk kun je ook gewoon online knokken in deze nieuwe SFII. Online kun je zowel ranked als unranked de koppen van andere gamers inslaan.
In de buddy modus is het mogelijk om (alleen offline) met twee personen tegen de AI te knokken. Een modus die voor het eerst in Street Fighter III Alpha werd geïntroduceerd. Een erg leuke optie.
Nieuw is de Way of the Hado modus. Hierbij wordt de kracht van de Joy-Con echt zichtbaar. De game zet je in een first-person perspectief. Je speelt als Ryu terwijl Shadaloo soldaten op je afkomen. Met de iconische moves van Ryu. Een erg grappige toevoeging aan de game. Toch moet je dit vooral zien als een minigame waar je af en toe even mee aan de slag gaat.
2 Spelers
Wanneer je met vrienden gaat spelen, is het tof dat je met één Joy-Con al meteen met twee spelers aan de slag kunt. Net als bij Mario Kart. Wel is het wennen om met een analoge stick te werken in plaats van de D-Pad voor de bewegingen. En dat is een stuk lastiger dan het lijkt. In de praktijk wil je er dus gewoon een Pro controller of een extra Joy-Con bij pakken om te spelen.
Conclusie Ultra Street Fighter II: The Final Challengers
Grafisch had het in FullHD beter gekund, maar of dat ook zou moeten is natuurlijk maar de vraag. Hoe dan ook speelt Ultra Street Fighter II: The Final Challengers bloedsnel en super stabiel. De moeilijkheid ligt lekker hoog en met één speler, is het prima spelen op één Joy-Con. Toch zijn er nog wat rouwe randjes. Way of the Hado is leuk, maar komt niet veel verder dan een minigame en grafisch had het voor mijn gevoel toch echt wat strakker afgewerkt mogen worden. Dat laatste is persoonlijk, maar maakt toch dat ik de game geen vijf sterren wil geven. Van de andere kant, is het wel echt lekker retro knokken en dat gaat hier in huis nog heel veel gebeuren. Maar zeker niet met twee spelers op een halve Joy-Con.
Beschikbaarheid
Ultra Street Fighter II: The Final Challengers is onder anderen verkrijgbaar via Bol.com.