Horrorkoningen Guillermo del Toro en Chuck Hogan zijn terug met alweer het derde deel van The Strain. Het verhaal dat ooit begon met een vliegtuig dat op eigen houtje leek te landen in New York is inmiddels uitgegroeid tot een enorm horror scenario.
De eerste twee seizoenen volgeden de verhaallijnen in de twee originele boeken; The Strain en The Fall. Het derde seizoen is gebaseerd op het derde boek uit de serie The Night Eternal. Echter is dat boek in stukken geknipt. Er gebeurt teveel om in slechts één TV seizoen te vertellen. Het laatste boek lijkt in twee delen te worden opgeknipt om het hele verhaal goed te kunnen vertellen. Daarbij loopt het productieteam ook het risico het verhaal te langdradig te maken. Vandaar dat dit derde seizoen en het aanstaande vierde seizoen zijn ingekort. 10 afleveringen in plaats van de 13 afleveringen die we in de eerste twee seizoenen voor onze kiezen kregen. Een opvallende keuze ook omdat de schrijvers eigenlijk drie seizoenen van 10 afleveringen hadden bedacht en toch besloten het geheel enorm in te korten.
Het gevolg is dat de vertelling van The Strain Seizoen 3 echt een heel stuk vlotter verloopt. Meer actie, meer drama in minder tijd. Anders, maar anders als in erg goed. Op het moment dat de centrale overheid New York heeft afgeschreven en de groep helden er alleen voor blijkt te staan, komt de vaart erin en ontwikkelt het verhaal zich in een ongekend snel tempo. Heerlijk.
Nouja… heerlijk met een kleine hobbel. De eerste twee afleveringen starten wat sloom. Ze brengen ons een beetje up to date met wat er is gebeurd aan het einde van seizoen 2 en masseren ons een beetje voor de eindsprint. Vanaf aflevering drie begint het plezier en zien we hoe de groep opnieuw de strijd aan gaat met de bloeddorstige Strigoi. Het is fantastisch om te zien hoe de wereldstad ondergedompeld lijkt te zijn in de verschrikkelijke wereld van The Strain.
Conclusie The Strain Seizoen 3
De vernieuwde snelheid waarop het verhaal van The Strain zich ontvouwt in The Strain Seizoen 3, maakt de serie echt een heel stuk plezieriger om te kijken. Bovendien lijkt het vanaf het begin van het seizoen aan al duidelijk dat de schrijvers een eindpunt hebben voor het verhaal, de laatste aflevering van seizoen 4. En daar gaat het verhaal duidelijk al naar toe. Geen afraffelwerk, maar gewoon een natuurlijk aanvoelend verloop. Heerlijk.